Γράφει ο Παπα-Ηλίας Υφαντής
Ο Χριστός και οι μαθητές του βρέθηκαν μπροστά σε έναν από γεννησιμιού του τυφλό. Και δέσμιοι των εβραϊκών προκαταλήψεων , του είπαν:
-Δάσκαλε, αυτός ο τυφλός πληρώνει των γονιών του ή δικές του αμαρτίες;
-Ούτε το ένα ούτε το άλλο! Τους απάντησε. Αλλά γεννήθηκε τυφλός, για να ιδούν οι άνθρωποι, πως ο Θεός από τη λάσπη δημιούργησε το φως.
Κι αφού έφτυσε στο χώμα, έκαμε λίγη λάσπη και, αφού άλειψε τα μάτια του τυφλού του είπε:
-Πήγαινε στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ και πλύνε τα μάτια σου.
Πήγε και γύρισε, χοροπηδώντας απ' τη χαρά του.
Αλλά το δικό του το φως έφερε σκοτάδια σε κάποιους άλλους. Και πρώτα-πρώτα στους γείτονες και τους γνωστούς. Που, αντί να χαρούν, που ο άνθρωπος πέρασε απ' το σκοτάδι στο φως, άρχισαν τα φαρμακόγλωσσα κουτσομπολιά τους. Και έλεγαν πολλά και διάφορα. Που άλλα τα λέει το Ευαγγέλιο και άλλα τα παραλείπει:
Καλά, έλεγαν κάποιοι, αυτός, που χοροπηδάει απ' τη χαρά του δεν είναι αυτός ο στραβούλιακας, που τον ζούσαμε με τις ελεημοσύνες μας!
Κι άλλοι τους αποκρίνονταν:
-Άντε, καημένοι, να ξεστραβωθείτε! Κάποιος άλλος, που του μοιάζει, θα είναι. Μπορεί κανείς, με βάση τη λογική και την επιστήμη να παραδεχτεί ότι μπορούν να γίνουν τέτοια πράγματα!
Και τι δεν έκαμαν, για να δηλητηριάσουν τη χαρά του ανθρώπου. Που τον ρωτούσαν και τον ξαναρωτούσαν για το πώς και το τι. Κι αφού η δική τους επιστημοσύνη ήταν μεσοβέζικη, τον πήραν σηκωτό και τον πήγαν στους πανεπιστήμονες και τους πολυξεράδηδες, τους φαρισαίους.
Κι οι φαρισαίοι άντε κι απ' την αρχή. Ρωτούσαν τα ίδια και τα ίδια. Και βέβαια, αφού ένα τέτοιο πρωτοφανές περιστατικό δεν συμφωνούσε με την τετράγωνη λογική τους και την πλέρια πανεπιστημοσύνη τους, έθεσαν θέμα αξιοπιστίας:
-Δεν μπορεί είπαν, παρά να είναι πληρωμένος απ' τη φάρα του Χριστού, που θέλουν να διαφημίσουν τον απατεώνα και αγύρτη δάσκαλό τους και ως θαυματοποιό.
Και, χωρίς να χάνουν καιρό, πήρανε και πάλι σηκωτό τον άνθρωπο και τον πήγανε στους γονείς του:
-Καλά, τους λένε, αυτός εδώ είναι, σίγουρα, γιος σας;
-Σιγουρότατα! αποκρίθηκαν εκείνοι.
-Και είναι σίγουρο ότι γεννήθηκε τυφλός;
-Σιγουρότατο! Ξαναποκρίθηκαν.
-Και πώς τώρα βλέπει;
-Αυτό εμείς δεν το ξέρουμε. Μεγάλος άνθρωπος είναι. Ρωτήστε τον, για να σας πει.
Και το 'λεγαν αυτό, γιατί οι φαρισαίοι καλού-κακού είχαν πάρει απόφαση ότι όποιος θα 'παιρνε το μέρος του Χριστού, θα γινόταν αποσυνάγωγος. Που σημαίνει ότι θα τους επέβαλαν κοινωνικό αποκλεισμό και απομόνωση. Μέθοδο, που εφαρμόζουν οι φαρισαίοι και οι φασίστες όλων των εποχών, για να ασκούν σε βάρος του λαουτζίκου ψυχολογική τρομοκρατία.
Αλλά, αφού το μετερίζι της αξιοπιστίας κατέρρευσε, ταμπουρώθηκαν πίσω απ' το μετερίζι της νομιμότητας
Γιατί βέβαια οι φαρισαίοι, ως πολυξεράδηδες, ήταν και το Α και το Ω και της νομομάθειας και της νομιμοφροσύνης. Και γιατί να μην είναι; Τους νόμους τους είχαν προσαρμόσει στα μέτρα τους και στα συμφέροντά τους. Και, γι' αυτό τους υπερασπίζονταν με νύχια και με δόντια. Γιατί, αν κατέρρεε η νομιμότητα, θα κατέρρεαν και τα συμφέροντά τους. Και δεν είχαν την παραμικρή αμφιβολία ότι, αν επικρατούσε η διδασκαλία του Χριστού, το καθεστώς τους θα διέτρεχε τον έσχατο κίνδυνο.
-Τι καθόμαστε και το συζητάμε, είπαν κάποιοι. Ο άνθρωπος αυτός είναι ολοφάνερα αμαρτωλός.
-Και πού τη βλέπετε την αμαρτωλότητά του; τους είπαν κάποιοι άλλοι.
-Μα είναι ολοφάνερο! Δεν παραβίασε την αργία του Σαββάτου; Δεν έφκιασε λάσπη και δεν άλειψε τα μάτια του τυφλού; Τι άλλο χειρότερο! Κι εξάλλου τι σημασία έχει το τι κάνεις; Πάνω απ' όλα είναι ο νόμος.
-Και ο άνθρωπος δεν έχει καμιά σημασία και αξία; Ή μήπως εμείς δεν παραβιάζουμε το νόμο, όταν πηγαίνουμε τα Σάββατα τα βόδια μας και τα γαϊδούρια μας, για να τα ποτίσουμε. Για να μην ψοφήσουν από τη δίψα. Κι έπρεπε ένας άνθρωπος, που πέρασε τη, μέχρι τώρα, ζωή του μέσα στα σκοτάδια, να παραμείνει φυλακισμένος στα σκοτάδια και για το υπόλοιπο της ζωής του, για να μη φκιάσει ο Χριστός ένα σβολαράκι λάσπη, για να του ανοίξει τα μάτια;
Αλλά «τα πολλά τα λόγια είναι φτώχεια». Έπρεπε, με κάθε τρόπο να πειστεί οπωσδήποτε ο τυφλός ότι ο Χριστός ήταν αμαρτωλός και παράνομος. Και τον ξαναβάνουν στην πρέσα και στη διαδικασία «πλύσης εγκεφάλου»:
Άκουσε, καλό μας παιδί, του είπαν. Εμείς οι σπουδαγμένοι και οι πάνσοφοι ξέρουμε ότι αυτός ο άνθρωπος είναι αμαρτωλός.
-Εγώ, τους αποκρίνεται, δεν ξέρω, αν είναι αμαρτωλός. Αυτό, που ξέρω είναι ότι ήμουνα τυφλός και μου άνοιξε τα μάτια.
-Σταμάτα να λες τέτοια παράλογα και αντιεπιστημονικά πράγματα. Γιατί κανένας δεν πρόκειται να σε πιστέψει. Μπορεί κανείς να παραδεχτεί ότι με τη λάσπη σου άνοιξε τα μάτια; Όταν φημισμένοι γιατροί δεν μπορούν να το κατορθώσουν!
-Εγώ όμως, που με αυτόν τον τρόπο γιατρεύτηκα, δεν μπορώ παρά να το πιστεύω και να λέω αυτό, που συνέβη στην πραγματικότητα. Και όχι αυτά που μπορεί να λένε οι μεγαλύτεροι επιστήμονες και σοφοί του κόσμου. Άλλωστε και τα δικά τους και τα δικά σας τα μάτια από λάσπη είναι καμωμένα. Κι όχι μόνο τα μάτια, αλλά και το σοφό σας μυαλό. Και όλο σας το σώμα. Κι όλα τα ζώα και τα φυτά. Κι όλα το σύμπαν. Κι ο Ήλιος, που μας φωτίζει τη μέρα. Και το φεγγάρι, που μας φωτίζει τη νύχτα.
Είδαν κι απόειδαν οι φαρισαίοι ότι δεν είχαν καμιά ελπίδα να τον μεταπείσουν και τον πέταξαν κλοτσηδόν έξω απ' τη γιάφκα τους.
-Πήγαινε από δω! του είπαν. Δε σου φτάνει που είσαι βουτηγμένος στην αμαρτία, θα μας κάμεις και μαθήματα θεογνωσίας!…
Έμαθε ο Χριστός, πως οι φαρισαίοι έδιωξαν τον πρώην τυφλό με το χειρότερο τρόπο και είπε στους φαρισαίους, που τον ακολουθούσαν παντού σαν τη σκιά του:
Τι κρίμα, που εγώ ήρθα στον κόσμο να βλέπουν οι τυφλοί και να τυφλώνονται αυτοί, που βλέπουν!…
Κι οι φαρισαίοι τον ρώτησαν:Μήπως αυτό το λες για μας;
«Αν δεχόσασταν, τους είπε, ότι είστε τυφλοί, θα ψάχνατε να βρείτε το φως σας. Αλλά λέτε ότι βλέπετε. Συνεπώς η τύφλωσή σας είναι αγιάτρευτη»!
Και βέβαια αυτό ισχύει για όλους εκείνους, που προσπαθούν να κάμουν λάσπη το φως. Σε αντίθεση με το Χριστό, που τη λάσπη την έκαμε φως. Και βέβαια οι συνέπειες είναι αναπόφευκτες:
Εκείνοι, που αγωνίζονται να κάμουν τη λάσπη φως, γίνονται, στο τέλος, και οι ίδιοι φως. Ενώ αυτοί, που αγωνίζονται να κάμουν το φως λάσπη, καταντούν, τελικά, αυτό, που κάνουν: λάσπη!
Ο Χριστός και οι μαθητές του βρέθηκαν μπροστά σε έναν από γεννησιμιού του τυφλό. Και δέσμιοι των εβραϊκών προκαταλήψεων , του είπαν:
-Δάσκαλε, αυτός ο τυφλός πληρώνει των γονιών του ή δικές του αμαρτίες;
-Ούτε το ένα ούτε το άλλο! Τους απάντησε. Αλλά γεννήθηκε τυφλός, για να ιδούν οι άνθρωποι, πως ο Θεός από τη λάσπη δημιούργησε το φως.
Κι αφού έφτυσε στο χώμα, έκαμε λίγη λάσπη και, αφού άλειψε τα μάτια του τυφλού του είπε:
-Πήγαινε στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ και πλύνε τα μάτια σου.
Πήγε και γύρισε, χοροπηδώντας απ' τη χαρά του.
Αλλά το δικό του το φως έφερε σκοτάδια σε κάποιους άλλους. Και πρώτα-πρώτα στους γείτονες και τους γνωστούς. Που, αντί να χαρούν, που ο άνθρωπος πέρασε απ' το σκοτάδι στο φως, άρχισαν τα φαρμακόγλωσσα κουτσομπολιά τους. Και έλεγαν πολλά και διάφορα. Που άλλα τα λέει το Ευαγγέλιο και άλλα τα παραλείπει:
Καλά, έλεγαν κάποιοι, αυτός, που χοροπηδάει απ' τη χαρά του δεν είναι αυτός ο στραβούλιακας, που τον ζούσαμε με τις ελεημοσύνες μας!
Κι άλλοι τους αποκρίνονταν:
-Άντε, καημένοι, να ξεστραβωθείτε! Κάποιος άλλος, που του μοιάζει, θα είναι. Μπορεί κανείς, με βάση τη λογική και την επιστήμη να παραδεχτεί ότι μπορούν να γίνουν τέτοια πράγματα!
Και τι δεν έκαμαν, για να δηλητηριάσουν τη χαρά του ανθρώπου. Που τον ρωτούσαν και τον ξαναρωτούσαν για το πώς και το τι. Κι αφού η δική τους επιστημοσύνη ήταν μεσοβέζικη, τον πήραν σηκωτό και τον πήγαν στους πανεπιστήμονες και τους πολυξεράδηδες, τους φαρισαίους.
Κι οι φαρισαίοι άντε κι απ' την αρχή. Ρωτούσαν τα ίδια και τα ίδια. Και βέβαια, αφού ένα τέτοιο πρωτοφανές περιστατικό δεν συμφωνούσε με την τετράγωνη λογική τους και την πλέρια πανεπιστημοσύνη τους, έθεσαν θέμα αξιοπιστίας:
-Δεν μπορεί είπαν, παρά να είναι πληρωμένος απ' τη φάρα του Χριστού, που θέλουν να διαφημίσουν τον απατεώνα και αγύρτη δάσκαλό τους και ως θαυματοποιό.
Και, χωρίς να χάνουν καιρό, πήρανε και πάλι σηκωτό τον άνθρωπο και τον πήγανε στους γονείς του:
-Καλά, τους λένε, αυτός εδώ είναι, σίγουρα, γιος σας;
-Σιγουρότατα! αποκρίθηκαν εκείνοι.
-Και είναι σίγουρο ότι γεννήθηκε τυφλός;
-Σιγουρότατο! Ξαναποκρίθηκαν.
-Και πώς τώρα βλέπει;
-Αυτό εμείς δεν το ξέρουμε. Μεγάλος άνθρωπος είναι. Ρωτήστε τον, για να σας πει.
Και το 'λεγαν αυτό, γιατί οι φαρισαίοι καλού-κακού είχαν πάρει απόφαση ότι όποιος θα 'παιρνε το μέρος του Χριστού, θα γινόταν αποσυνάγωγος. Που σημαίνει ότι θα τους επέβαλαν κοινωνικό αποκλεισμό και απομόνωση. Μέθοδο, που εφαρμόζουν οι φαρισαίοι και οι φασίστες όλων των εποχών, για να ασκούν σε βάρος του λαουτζίκου ψυχολογική τρομοκρατία.
Αλλά, αφού το μετερίζι της αξιοπιστίας κατέρρευσε, ταμπουρώθηκαν πίσω απ' το μετερίζι της νομιμότητας
Γιατί βέβαια οι φαρισαίοι, ως πολυξεράδηδες, ήταν και το Α και το Ω και της νομομάθειας και της νομιμοφροσύνης. Και γιατί να μην είναι; Τους νόμους τους είχαν προσαρμόσει στα μέτρα τους και στα συμφέροντά τους. Και, γι' αυτό τους υπερασπίζονταν με νύχια και με δόντια. Γιατί, αν κατέρρεε η νομιμότητα, θα κατέρρεαν και τα συμφέροντά τους. Και δεν είχαν την παραμικρή αμφιβολία ότι, αν επικρατούσε η διδασκαλία του Χριστού, το καθεστώς τους θα διέτρεχε τον έσχατο κίνδυνο.
-Τι καθόμαστε και το συζητάμε, είπαν κάποιοι. Ο άνθρωπος αυτός είναι ολοφάνερα αμαρτωλός.
-Και πού τη βλέπετε την αμαρτωλότητά του; τους είπαν κάποιοι άλλοι.
-Μα είναι ολοφάνερο! Δεν παραβίασε την αργία του Σαββάτου; Δεν έφκιασε λάσπη και δεν άλειψε τα μάτια του τυφλού; Τι άλλο χειρότερο! Κι εξάλλου τι σημασία έχει το τι κάνεις; Πάνω απ' όλα είναι ο νόμος.
-Και ο άνθρωπος δεν έχει καμιά σημασία και αξία; Ή μήπως εμείς δεν παραβιάζουμε το νόμο, όταν πηγαίνουμε τα Σάββατα τα βόδια μας και τα γαϊδούρια μας, για να τα ποτίσουμε. Για να μην ψοφήσουν από τη δίψα. Κι έπρεπε ένας άνθρωπος, που πέρασε τη, μέχρι τώρα, ζωή του μέσα στα σκοτάδια, να παραμείνει φυλακισμένος στα σκοτάδια και για το υπόλοιπο της ζωής του, για να μη φκιάσει ο Χριστός ένα σβολαράκι λάσπη, για να του ανοίξει τα μάτια;
Αλλά «τα πολλά τα λόγια είναι φτώχεια». Έπρεπε, με κάθε τρόπο να πειστεί οπωσδήποτε ο τυφλός ότι ο Χριστός ήταν αμαρτωλός και παράνομος. Και τον ξαναβάνουν στην πρέσα και στη διαδικασία «πλύσης εγκεφάλου»:
Άκουσε, καλό μας παιδί, του είπαν. Εμείς οι σπουδαγμένοι και οι πάνσοφοι ξέρουμε ότι αυτός ο άνθρωπος είναι αμαρτωλός.
-Εγώ, τους αποκρίνεται, δεν ξέρω, αν είναι αμαρτωλός. Αυτό, που ξέρω είναι ότι ήμουνα τυφλός και μου άνοιξε τα μάτια.
-Σταμάτα να λες τέτοια παράλογα και αντιεπιστημονικά πράγματα. Γιατί κανένας δεν πρόκειται να σε πιστέψει. Μπορεί κανείς να παραδεχτεί ότι με τη λάσπη σου άνοιξε τα μάτια; Όταν φημισμένοι γιατροί δεν μπορούν να το κατορθώσουν!
-Εγώ όμως, που με αυτόν τον τρόπο γιατρεύτηκα, δεν μπορώ παρά να το πιστεύω και να λέω αυτό, που συνέβη στην πραγματικότητα. Και όχι αυτά που μπορεί να λένε οι μεγαλύτεροι επιστήμονες και σοφοί του κόσμου. Άλλωστε και τα δικά τους και τα δικά σας τα μάτια από λάσπη είναι καμωμένα. Κι όχι μόνο τα μάτια, αλλά και το σοφό σας μυαλό. Και όλο σας το σώμα. Κι όλα τα ζώα και τα φυτά. Κι όλα το σύμπαν. Κι ο Ήλιος, που μας φωτίζει τη μέρα. Και το φεγγάρι, που μας φωτίζει τη νύχτα.
Είδαν κι απόειδαν οι φαρισαίοι ότι δεν είχαν καμιά ελπίδα να τον μεταπείσουν και τον πέταξαν κλοτσηδόν έξω απ' τη γιάφκα τους.
-Πήγαινε από δω! του είπαν. Δε σου φτάνει που είσαι βουτηγμένος στην αμαρτία, θα μας κάμεις και μαθήματα θεογνωσίας!…
Έμαθε ο Χριστός, πως οι φαρισαίοι έδιωξαν τον πρώην τυφλό με το χειρότερο τρόπο και είπε στους φαρισαίους, που τον ακολουθούσαν παντού σαν τη σκιά του:
Τι κρίμα, που εγώ ήρθα στον κόσμο να βλέπουν οι τυφλοί και να τυφλώνονται αυτοί, που βλέπουν!…
Κι οι φαρισαίοι τον ρώτησαν:Μήπως αυτό το λες για μας;
«Αν δεχόσασταν, τους είπε, ότι είστε τυφλοί, θα ψάχνατε να βρείτε το φως σας. Αλλά λέτε ότι βλέπετε. Συνεπώς η τύφλωσή σας είναι αγιάτρευτη»!
Και βέβαια αυτό ισχύει για όλους εκείνους, που προσπαθούν να κάμουν λάσπη το φως. Σε αντίθεση με το Χριστό, που τη λάσπη την έκαμε φως. Και βέβαια οι συνέπειες είναι αναπόφευκτες:
Εκείνοι, που αγωνίζονται να κάμουν τη λάσπη φως, γίνονται, στο τέλος, και οι ίδιοι φως. Ενώ αυτοί, που αγωνίζονται να κάμουν το φως λάσπη, καταντούν, τελικά, αυτό, που κάνουν: λάσπη!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου