To τοπικό ραδιόφωνο

Δεν μπορώ να πω ότι συμβαδίζω με την εποχή μου, απλά, πιστεύω πως την παρακολουθώ διακριτικά και την αφήνω να περνάει σαν ταινία μπροστά από τα μάτια μου. Κάποια βράδια το μυαλό μου ταξιδεύει στο πρόσφατο παρελθόν και οι αναμνήσεις μου θυμίζουν ότι απλά και συνάμα προσεκτικά, κάτι έχω προσφέρει και εγώ σε αυτή την πόλη, από το δικό μου- ξεχωριστό- πολιτιστικό βήμα!
Τα τελευταία δύο χρόνια, ζω μόνιμα στο Αγρίνιο (μετά από εφτά χρόνια μετοικήσεως) και οι διαπιστώσεις μου είναι πολλές και αφορούν τα καλά και τα άσχημα της πόλης- μα υπάρχει κάτι που μ' έχει στεναχωρήσει αφάνταστα και αυτό είναι η κατάντια του τοπικού ραδιοφώνου, του ραδιοφώνου που αγάπησα και εξακολουθώ να αγαπώ.
Φίλοι ιδιοκτήτες, το χάσατε το παιχνίδι, το πέρασμα του χρόνου σας έκανε επαγγελματίες, αλλά ξεχάσατε πως οι ακροατές αυτής εδώ της πόλης παρέμειναν ερασιτέχνες (εραστές της τέχνης) και πως ο ραδιοφωνικός τους παλμός χτυπούσε δυνατά και ρυθμικά καθ' όλη την διάρκεια της δεκαετίας του '90. Μήπως ξέρετε τι συνέβη και με την αλλαγή του αιώνα, αυτό το δυνατό- πολιτιστικό μας στοιχείο ( ραδιόφωνο), κατάντησε το υποχείριο μιας τρελλής κερδοσκοπικής μανίας, που έχει παραγκωνίσει τον κοινωνικό και πολιτιστικό του ρόλο;
Ας πάμε λίγο πίσω, στα τέλη της δεκαετίας του ΄80, όπου δειλά- δειλά και επιτέλους, έκανε την εμφάνισή της η ελεύθερη ραδιοφωνία. Ήταν σαν παραίσθηση, μικροί και μεγάλοι προσπαθούσαν να φτιάξουν τον δικό τους πομπό, για να ακούγονται όσο το δυνατόν πιο μακριά, οι φωνές και τα τραγούδια τους!
Σιγά- σιγά, το τοπίο άρχισε να ξεκαθαρίζει και στον ραδιοφωνικό ορίζοντα διαφαινόταν ένα λαμπρό πολιτιστικό μέλλον για την πόλη μας και, κατ' επέκταση, για το νομό μας. Υπήρχαν πολλές εκπομπές- κυρίως μουσικές- με αποτέλεσμα η μέρα μας να κυλάει μουσικά, ακούγοντας, βεβαίως, επιλεκτικά τα τραγούδια και τις εκπομπές που αγαπούσαμε (πληθώρα επιλογών, λόγω της άμιλλας μεταξύ των σταθμών και κυρίως των παραγωγών), με φυσική συνέχεια τις χρονιές της ακμής, όπου υπήρχαν ζωντανές εκπομπές όλο το 24ωρο, κάνοντας την καρδιά αυτής της πόλης, να συγχρονιστεί με την καρδιά των τοπικών σταθμών- κρυφή αρμονία- που κατάφερε το εξής απροσδόκητα όμορφο: μία επαρχιακή πόλη που ραδιοφωνικά ποτέ δεν κοιμόταν και γι' αυτό ποτέ δεν σταματούσε να ονειρεύεται!
Γλυκιά η ανάμνηση φίλοι μου, την έχω στο μυαλό μου, να κοιμάμαι και να ξυπνάω με τον δέκτη δίπλα στο μαξιλάρι μου, ακούγοντας εκπομπές που καταλάβαινες πως αυτοί που τις κάνουν, έκαναν μία ολιγόωρη κατάθεση ψυχής προς τους ακροατές τους. Ποιος ξεχνάει τις ποιοτικές και ξεχωριστές εκπομπές, μέσα από τον "9,37", ποιος δεν βαδίζει ακόμη πίσω από τα ίχνη που άφησε με τους μουσικούς τροχούς του ο ραδιοφωνικός "Αραμπάς", μα και μήπως μπορεί κάποιος ακροατής εκείνης της εποχής να πει ότι δεν έκανε τα πιο τρελλά ραδιοφωνικά ταξίδια με ζωντανές εκπομπές όλο το 24ωρο, μέσα από το "Ράδιο Αγρίνιο"! Για δέκα ολόκληρα χρόνια, (1990- 2000) το ραδιοφωνικό σύννεφο δημιουργούνταν τα καλοκαίρια με υπομονή και κόπο και τον χειμώνα το συννεφάκι έλιωνε και γίνονταν βροχούλα- βροχή μελωδική, έντεχνη και περίτεχνη, βροχή ιδεών και συναισθημάτων, που έτρεφε την ψυχή μας και βοηθούσε την απόλυτη καλλιέργεια της φαντασίας μας!
Έτος 2000, η απόλυτη ανατροπή: σεισμός τεχνολογικός- η απόλυτη εισαγωγή των Η/Υ στο ραδιόφωνο και σαν τώρα θυμάμαι τα λόγια των ιδιοκτητών ¨τι τα θέλουμε τα πικ- απ και τα cd; Θα τα κάνει όλα το PC ¨ ,έλεγε ο ένας. ¨Δεν θα χρειαζόμαστε ηχολήπτες, θα παίζει τις διαφημίσεις ο Η/Υ¨, έλεγε ο άλλος. ¨Ποιους παραγωγούς, θα κάνει ο Η/Υ τυχαία επιλογή τραγουδιών από την αναρίθμητη λίστα του και θα αντικαθιστά και τον καλύτερο ραδιοφωνικό παραγωγό¨, έλεγε ο τρίτος! Κούνια που σας κούναγε, έλεγα εγώ, ακούγοντας αυτές τις αρλούμπες- το δικό τους μάτι έβλεπε πολλά λεφτά, αλλά το δικό μου έβλεπε για το μέλλον, δυστυχώς, ένα απέραντο ραδιοφωνικό τίποτα.
Εν έτη 2008, ας κάνουμε έναν μικρό απολογισμό για να δούμε…… πρώτοι σε ακροαματικότητα σταθερά στο νομό τα τελευταία οχτώ χρόνια, οι σταθμοί που ασχολούνται με τα φτηνιάρικα σουξέ και τα ελεεινά και τρισάθλια σκυλάδικα, είτε αυτοί είναι σταθμοί ¨αυτόχθονες¨, είτε είναι σταθμοί ¨Γενίτσαροι¨ (όπως τους ονομάζω), αυτοί δηλαδή που κάνουν αναμετάδοση τα ραδιοφωνικά σκουπίδια των Αθηνών, βάζοντας κάθε ημίωρο τις διαφημίσεις που αφορούν την τοπική αγορά.
Ο μόνος λόγος που πλέουν οι ¨φελλοί¨ στην ραδιοφωνική μας θάλασσα, είναι διότι στον βυθό της έχουν συμβιβαστεί κοιμώμενοι και αρκούμενοι στα έσοδά τους, οι άνθρωποι που θα μπορούσαν να φέρουν τα πάνω- κάτω στα ντόπια μουσικοπολιτιστικά και ραδιοφωνικά δρώμενα. Δεν τους ενδιαφέρει πλέον το αν τα τραγούδια επαναλαμβάνονται, την ίδια ώρα και μέρα, κάθε εβδομάδα, δεν ¨κοσκινίζουν¨ πια τους ελάχιστους παραγωγούς που διαθέτουν, με αποτέλεσμα να ακούμε κατά καιρούς τον κάθε λογής απαράδεκτο μέσα από τις τοπικές συχνότητες, να δηλώνει ¨ραδιοφωνικός παραγωγός¨, χωρίς να έχει νοιώσει την βαρύτητα αυτής έννοιας!
Επίλογος, κύριοι:
Τη χρονιά του 2001, ξεκαθάρισε το ραδιοφωνικό τοπίο στην Αθήνα- θρήνος και οδυρμός- πράγματα που τα έζησα από κοντά τότε και έχω πλήρη εικόνα. Πιστό αντίγραφο της τότε εποχής στην πρωτεύουσα, αποτελεί ο νομός μας αυτή την περίοδο. Πλήθος σταθμών είχαν ξεφυτρώσει και έβαζαν τον ¨πάνσοφο¨ υπολογιστή να παίζει όλη μέρα και προσέφεραν τις υπηρεσίες τους στον χώρο της διαφήμισης σε εξευτελιστικές τιμές, προωθώντας έτσι τον αθέμιτο ανταγωνισμό. Σε αυτό το χάος, το κράτος πήρε απόφαση να βάλει μία σειρά. Έτσι το 2001 παρουσίασε μία λίστα με κάποιες προϋποθέσεις, που όσοι σταθμοί δεν τις τηρούσαν, τους έκλειναν ελαφρά τη καρδία! Αυτό το μέτρο ¨σκούπισε¨ τη σαβούρα, αλλά η σκούπα σάρωσε και κάποιους που άξιζαν μία θέση στην μπάντα των ερτζιανών, όμως γι' αυτούς, ήταν ήδη αργά. Ήρθαν όλοι αντιμέτωποι με τα λάθη τους, γιατί για πολλά χρόνια είχαν επαναπαυτεί, χαμένοι στο καθεστώς των εύκολων κερδών, χωρίς αξιόλογες εκπομπές, με ελάχιστους και επιεικώς απαράδεκτους παραγωγούς και με το PC να τα κάνει όλα. Αυτά είχαν ως αποτέλεσμα σε αυτή την δύσκολη στιγμή να μην έχουν σαν υποστήριξη το πιο δυνατό τους όπλο- τους ακροατές τους. Μόνο ο σταθμός ¨Ατλαντίς¨ είχε αυτό το προνόμιο, καθώς αντιστάθηκε σθεναρά, γιατί είχε στο πλευρό του πολλούς καλλιτέχνες και αμέτρητους συνειδητοποιημένους ακροατές ( σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας για το κλείσιμο του σταθμού, συγκεντρώθηκαν 10.000 άνθρωποι και παρέλυσε το κέντρο της Αθήνας) και τελικά νίκησε, μιας και τώρα, εκπέμπει κανονικά.
Εκείνη τη νύχτα στην Αθήνα, κάποιοι άναψαν ένα φυτίλι, που σιγοκαίει μέχρι να φτάσει σε όλους τους νομούς της Ελλάδος. Η εκκαθάριση θα γίνει και εδώ, να είστε σίγουροι. Τότε όλοι σας θα ξαφνιαστείτε και θα πέσετε από τα σύννεφα, αλλά θα είναι πολύ αργά! Προτιμήσατε να σας ακούν οι πολλοί και για λίγο, αφού αυτό θα εκτόξευε τα έσοδά σας (λόγω των πολλών διαφημίσεων), αλλά ξεχάσατε τον άγραφο ακροαματικό νόμο που λέει: καλύτερα να σε ακούν αυτοί που πρέπει και όχι όλοι, γιατί αυτοί θα σε κρατήσουν ανεξίτηλο στο πέρασμα του χρόνου, ακούγοντάς σε και διαδίδοντάς σε συνειδητά ανά πάσα στιγμή (λαμπρό παράδειγμα το δεύτερο πρόγραμμα της ΕΡΑ).
Την δύσκολη αυτή μάχη με το ακριβοδίκαιο (όπου θέλει) κράτος, θα την δώσετε μόνοι σας, γιατί στη συνείδηση των ακροατών σας, δεν θα είστε κάτι από την τροφή της ψυχής τους, αλλά άψυχα, ψηφιακά- ηλεκτρονικουπολογιστικά κουφάρια, οπότε….. καλή τύχη στη μάχη, οι αντίπαλοι θα έχουν πυρηνικά και εσείς αρκεβούζια!!!
Γράφτηκαν πολλά και σίγουρα ξοδεύτηκε αρκετός χρόνος για να ξεχωριστούν και να ταιριάξουν σε αυτό το άρθρο, αν και πιστεύω πως ο,τι έμεινε απ' έξω, θα προκύψει μέσα από τον διάλογο που θ' ανοίξουμε μετά την ανάρτηση του θέματος και θα ξεδιπλώσουμε όλες τις πτυχές του θολού, τοπικού ραδιοφωνικού πεδίου.
Από 'δω και στο εξής, σας εύχομαι καλή ακρόαση, αλλά με πολλές δικές σας ενστάσεις, προς τους τοπικούς σταθμούς
Γνωρίζω ότι έσπειρα τις ερτζιανές ¨Έριδες¨, ελπίζοντας στον προβληματισμό των ακροατών, αλλά και των ιδιοκτητών των ραδιοφωνικών σταθμών!
Θύμιος.