Όταν το σχολείο κάνει την υπέρβαση..

Εκδόθηκε στο τέλος του καλοκαιριού το βιβλίο –λεύκωμα «Παραδοσιακή Αρχιτεκτονική του Δήμου Φυτειών» ,(ιστορική –Λαογραφική προσέγγιση).Πρόκειται για τυπογραφική αποτύπωση της ουσίας του Πολιτιστικού Προγράμματος που υλοποίησε κατά το Σχολ.Ετος 2007-08 το Γυμνάσιο Φυτειών. Για τον εκπαιδευτικό στόχο του προγράμματος μάς ενημερώνει η εισαγωγή του βιβλίου :
“ η μοιραία τροχιά γύρω από τον αφανισμό της παράδοσης μπορεί ν’ ανακοπεί , όταν οι νεότεροι ενδιαφερθούν και γνωρίσουν τον χαρακτήρα της , τον πλούτο της Τοπικής ιστορίας , όταν κατανοήσουν ότι η αυτοσυνειδησία μιας ομάδας περνά μέσα από την παράδοση και το παρελθόν της “ Η έκδοση του βιβλίου –λευκώματος με χρηματοδότηση από το Δήμο Φυτειών και τη Γενική Γραμματεία Νέας Γενιάς καταγράφει και κάνει «κτήμα ες αεί» έναν ενδιαφέροντα και άγνωστο στους πολλούς λαογραφικό πλούτο.
Μέσα από δεκάδες φωτογραφίες, συνοδευόμενες από περιεκτικά κείμενα ( συνεντεύξεις, παρατηρήσεις , σκέψεις , στιχάκια ) των μαθητών ξεδιπλώνεται το αρχιτεκτονικό παρελθόν των κτισμάτων της περιοχής του Δήμου Φυτειών.
Παλιά Αρχοντικά (Παπούλια ,Χαβίνη , Κίτσαλη, Γαλάνη), Εκκλησίες ( Ι.Μ.Λιγοβιτσίου ,Άγιος Στέφανος Ρίβιου ,Παναγία Μαυρομμάτα Παπαδάτου), ο Ανεμόμυλος, αλλά και επιμέρους αρχιτεκτονικά - διακοσμητικά στοιχεία (καμάρες ,πολίτσες, ακρογωνιαίες λιθοδομές, εντοιχίσεις, ξυλόγλυπτα, στέρνες , υφαντική τέχνη ) φωτογραφήθηκαν και παρουσιάζονται επιμελώς από την πολιτιστική ομάδα του Γυμνασίου Φυτειών με την παιδαγωγική εποπτεία των εκπαιδευτικών Ευθυμίου Αδάμη και Αγγελικής Φούντα . Το βιβλίο διατίθεται από το Γυμνάσιο – Λύκειο Φυτειών (τηλ. 2646022710).

Υ.Γ. Δεν είναι και το πλέον σύνηθες ένα περιφερειακό σχολείο να "αφήνει" πνευματική παρακαταθήκη στο τόπο λειτουργίας του. Και ο λόγος είναι ότι η παραμονή των εκπαιδευτικών δεν είναι πολυετής σε αυτά, καθώς τελικός προορισμός είναι τα σχολεία των μεγάλων πόλεων. Όταν όμως βρίσκονται δημιουργικοί άνθρωποι που με το πνευματικό μόχθο τους, συνδέουν το σχολείο με την κοινωνία που το φιλοξενεί, τότε η παρουσία τους αποτελεί πολυτέλεια και για το σχολείο που υπηρετούν, και για την τοπική κοινωνία που η σχολική μονάδα ανήκει. Τέτοιους ανθρώπους έχει ανάγκη στη πρώτη της γραμμή η εκπαίδευση!