Η απεργία της μιας ημέρας...

Άλλη μια μέρα με απεργιακές κινητοποιήσεις τελείωσε...
Ο κόσμος ξεχύθηκε στους δρόμους, τα πάντα έκλεισαν ( τουλάχιστον σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη), διαδηλώσαν την αγωνία τους και έστειλαν μήνυμα ότι δε μασάνε κουτόχορτο.
Όλα όμως ως εκεί. Το ραντεβού ανανεώθηκε στην επόμενη ημερήσια απεργιακή κινητοποίηση.
Ας είναι καλά οι συνδικαλισταράδες και οι εργατοπατέρες που θα πάρουν το αγωνιστικό τους εφάπαξ χωρίς μια απεργία που να κοντράρει στα ίσα. Και η μόνη τέτοια απεργία είναι η ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ.
Δεν τραβάνε λένε γιατί βολοδέρνει σε ποσοστά συμμετοχής συν πλην 10%.
Ναι, είναι το κλασσικό που λένε ότι ο κόσμος εγκλωβίστηκε οικονομικά στις ανάγκες του, πραγματικές η πλαστές, οπότε το μεροκάματο έχει καθοριστική αξία.΄
Στις δύσκολες εποχές όμως των 3 και 60 τα ποσοστά αντίστροφα αγγίζαν το 90%.
Μάλλον οι ψυχικές αντοχές ήταν περισσότερες..
Και κυρίως αφθονούσε η υγεία των συνδικάτων, που εσφιζαν από ζωή, μακριά από ουρές σκοπιμοτήτων και το φόβο μήπως όλα αποτύχουν...

Βασιλιάς Άγριος