«…και επί της Γης»!…

Γράφει ο Παπα-Ηλίας Υφαντής

Στα χρόνια της Χούντας ο συχωρεμένος Μητροπολίτης Πειραιώς Χρυσόστομος μιλούσε-σε κήρυγμά του- για τις ανθρώπινες ελευθερίες και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Και κάποιοι χουντικοί χαφιέδες, που παρακολουθούσαν, του φώναξαν: «Σεβασμιώτατε πολιτικολογείτε»! Για να τους αποκριθεί εκείνος: Δεν πολιτικολογούμε, αγαπητοί μου, αλλά θεολογούμε»!…
Και είναι το περιστατικό αυτό χαρακτηριστικό του τρόπου, με τον οποίο αντιμετώπιζαν, όχι μόνο οι άνθρωποι της χούντας, αλλά αντιμετωπίζουν, κατά κανόνα, και πολιτικοί, και κοντά στους πολιτικούς και η πλειονότητα του λαού, το θέμα της σχέσης πολιτικής και θρησκείας.
Το κομβικό σημείο ανάμεσα στην πολιτική και τη θρησκεία είναι η ηθική. Δεν μπορεί να νοηθεί θρησκεία, χωρίς ηθική δεοντολογία. Όπως επίσης δεν μπορεί να νοηθεί πολιτική, χωρίς ηθική δεοντολογία. Και βέβαια σε κάθε περίπτωση ψυχή και καρδιά της ηθικής είναι η δικαιοσύνη. Χωρίς την οποία-για να θυμηθούμε τον Πλάτωνα- κάθε επιστήμη ή θεσμός ( θρησκεία, πολιτική, κλπ) είναι πανουργία και όχι σοφία.…
Που σημαίνει πώς το Ευαγγέλιο δεν είναι και δεν μπορεί να είναι μονόπλευρο και μονοφυσιτικό! Βέβαια ο Χριστός έδωσε προτεραιότητα στη σωτηρία της ψυχής. Δεν αγνόησε όμως και δεν παραμέρισε και τη γήινη πραγματικότητα. Δεν έκλεισε τα' αυτιά του και τα μάτια του και πολύ περισσότερο το στόμα του μπροστά στα οποιαδήποτε προβλήματα και τις οποιεσδήποτε ανάγκες των ανθρώπων. Και μάτια τυφλών άνοιξε και παράλυτους και κωφάλαλους και λεπρούς θεράπευσε. Και πεινασμένους έθρεψε. Και την ελευθερία και την κοινωνική δικαιοσύνη και την ισότητα μεταξύ των ανθρώπων με μύριους τρόπους διακήρυξε…
Πώς όμως διαστράφηκαν τόσο τα πράγματα, ώστε να βρισκόμαστε εδώ, που βρισκόμαστε σήμερα;
Διαστράφηκαν, γιατί, ενώ ο Χριστός ήρθε στη Γη να εγκαθιδρύσει μια καινούργια πραγματικότητα, εμείς τον πήραμε άρον-άρον και τον «στείλαμε από εκεί που ήρθε»… «Έκαμες άσχημα που ήρθες να μας σώσεις, του είπαμε. Εμείς θέλουμε να είμαστε άσωτοι. Θέλουμε τα καλά που μας έδωσες να τα χρησιμοποιούμε όχι για το καλό, αλλά για το κακό των ανθρώπων. Και γι' αυτό, άλλωστε, σε σταυρώσαμε. Γιατί, μ' αυτά που έλεγες και έκανες, υποστήριζες τον άνθρωπο και απειλούσες τα συμφέροντά μας…»!
Και κάτω απ' αυτές τις συνθήκες, έγινε, αργότερα, θα μπορούσαμε να πούμε, ένα είδος σιωπηρής συμφωνίας και συμπαιγνίας ανάμεσα στην πολιτική και την εκκλησιαστική ηγεσία: «Ασχοληθείτε, είπαν οι πολιτικοί στην εκκλησιαστική ηγεσία, εσείς με τον ουρανό και τον άλλο κόσμο…Και αφήστε εμάς εδώ στη Γη να κάνουμε ο, τι θέλουμε»!..Και, δυστυχώς, οι κληρικοί τήρησαν, κατά κανόνα, με θρησκευτική ευλάβεια τη σιωπηρή αυτή συμφωνία. Κι ακόμη δυστυχέστερα οι πολιτικοί την εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο. Κι έτσι παρέμεινε αυτός ο κόσμος, όπως ήταν και στην προχριστιανική εποχή: κόλαση και ζούγκλα…Όμως…
Ο χριστιανισμός σε καμιά περίπτωση δεν είναι α-πολιτικός(= άσχετος και ξένος προς την πολιτική). Αντίθετα μάλιστα είναι βαθύτατα πολιτικός. Όπως και καμιά βιοθεωρία ή κοσμοθεωρία δεν είναι α-πολιτική. Όπως και κανένας άνθρωπος δεν είναι α-πολιτικός. Αφού μ' ο, τι λέμε και ο, τι κάνουμε ή και με ο, τι παραλείπουμε να πούμε ή να κάνουμε αναπόφευκτα πολιτευόμαστε. Και, με αυτή την έννοια, κανένας χριστιανός και κληρικός ακόμη και να το' θελε, δεν θα μπορούσε να είναι α-πολιτικός. Γιατί και ο Χριστός με τα όσα είπε και έπραξε πολιτεύτηκε. Και οι Απόστολοι και όλοι οι άγιοι πολιτεύτηκαν.
Ή μήπως δεν λέει ο Αριστοτέλης ότι ο άνθρωπος είναι «ζώον φύσει πολιτικόν»; Ή εξάλλου δεν λέει ο Πλούταρχος ότι μπορείς να συναντήσεις μεταξύ των λαών πάμπολλες διαφορές, αλλά άθρησκους ανθρώπους δεν μπορείς να βρεις (με τις ευνόητες πάντοτε εξαιρέσεις) ποτέ και πουθενά; Που σημαίνει ότι ο άνθρωπος είναι από τη φύση του καθολικό ον, γήινος, δηλαδή, και ουράνιος. Κι όλοι αυτοί οι χασάπηδες και οι Προκρούστες, που θέλουν να τον μοιράσουν στα δύο, για να στείλουν ένα κομμάτι του στον ουρανό και το άλλο να το πετάξουν κάτω στη γη ματαιοπονούν στην προσπάθειά τους να διαστρεβλώσουν και να διαστρέψουν την αλήθεια και την πραγματικότητα.
Γιατί τη διαστροφή αυτή την επινόησαν ακριβώς αυτοί που δεν ενδιαφέρονται για τη λύση ούτε των ουράνιων ούτε των γήινων προβλημάτων. Και που το μόνο, που τους ενδιαφέρει είναι πώς να χρησιμοποιούν, τόσο τα γήινα, όσο και τα ουράνια προβλήματα, για να προσφέρουν τιμή και λατρεία στη μόνη θεότητα, που πιστεύουν και που δεν είναι άλλη από τον μαμωνά. Που σύμφωνα με το Σοφοκλή είναι το μεγαλύτερο κακό και σύμφωνα με το Χριστό είναι ο αντίποδας του Θεού.
Γεγονός που σημαίνει ότι εκείνο που έχει σημασία δεν είναι το, αν κάποιος πολιτεύεται ή θρησκεύεται, αλλά το πώς. Το αν, δηλαδή, πολιτεύεται ή θρησκεύεται καλά ή άσχημα, δίκαια ή άδικα:
Δεν πολιτεύτηκε άσχημα, για παράδειγμα, ο προφήτης Ηλίας, όταν ήλεγξε τον βασιλιά Αχαάβ, επειδή δολοφόνησε το Ναβουθαί, για να ιδιοποιηθεί το αμπέλι του. Όπως δεν έκαμε άσχημα ο Άγιος Νικόλαος, όταν σταμάτησε την εκτέλεση των αθώων, που τους είχαν καταδικάσει σε θάνατο οι δικαστές, που δωροδοκήθηκαν. Όπως δεν έκαμε άσχημα και ο Άγιος Αμβρόσιος, που δεν επέτρεψε την είσοδο στο ναό του μεγάλου χασάπη των Θεσσαλονικέων, του Θεοδοσίου. Όπως δεν έκαμε κακή πολιτική ο Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός, λέγοντας στους Γερμανούς ναζί,: «Το αίμα αυτών εφ' υμάς και επί τα τέκνα υμών» (=το αίμα των αθώων να πέσει πάνω στα κεφάλια τα δικά σας και των παιδιών σας». Όταν μέσα στο απόγειο της κτηνωδίας τους, εκτελούσαν αθώους!…
Ενώ έκαναν κακή πολιτική η συντριπτική πλειονότητα των δεσποτάδων, που έψαλαν σε όλους τους ήχους τα εγκώμια των πρωτεργατών της απριλιανής Χούντας. Όπως και ο πρώην Μητροπολίτης Πειραιώς Καλλίνικος, όταν καυχήθηκε ότι, με τη στήριξη της τοπικής εκκλησίας, εκλέχτηκαν στις τελευταίες εκλογές οι βουλευτές της Ν. Δημοκρατίας. Όπως βέβαια έκανε κακή πολιτική ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, όταν-με νόημα-μιλούσε για «τη δεξιά του Υψίστου» ή έλεγε πως «ο Θεός κάποτε τα φέρνει δεξιά» και άλλα παρόμοια. Και γενικά κάνουν κακή πολιτική, όπως συχνά γράφουμε, όλοι όσοι χειροκροτούν και ψηφίζουν καπιταλιστικά κόμματα…
Αυτά και άλλα πολλά θα είχε να αντιτάξει κάποιος σ' αυτούς που θέλουν το Ευαγγέλιο έξω από τη ζωή και την κοινωνία των ανθρώπων και ισχυρίζονται πως η βασιλεία του Θεού είναι για τον ουρανό. Ας τους θυμίζουμε κάτι παρά πολύ απλό: ΄Ότι, όπως έλεγε και ο αείμνηστος Αλέξανδρος Τσιριντάνης: «Και η Γη μας είναι ένα από τα' αστέρια του ουρανού». Κι ακόμη πιο πέρα πως καθημερινά στο «Πάτερ ημών» δεν κάνουμε τίποτε άλλο από το να παρακαλούμε το Θεό:
Να έρθει η βασιλεία του, «ως εν ουρανώ, και επί της Γης»….