Σχετικά με την αξιοποίηση της σιδηροδρομικής γραμμής Αγρινίου-Μεσολογγίου-Κρυονερίου.

Απάντηση στην πρόταση του κ. Χ. Παππά

Στην εφημερίδα «Νέοι Καιροί» στο Φύλλο 1166 (26 Ιουλίου 2010) δημοσιεύεται άρθρο –πρόταση που υπογράφει ο κύριος Χρήστος Παππάς με θέμα την «αξιοποίηση» της σιδηροδρομικής γραμμής Αγρινίου – Μεσολογγίου-Κρυονερίου. Το άρθρο (εν συντομία) προτείνει την κάλυψη της γραμμής με άσφαλτο ή χαλίκι για την δημιουργία ποδηλατοδρόμου. Αν και θεωρούμε την πρόταση αυτή ανεδαφική, ωστόσο πιστεύουμε πως θα ήταν σκόπιμο να παρέμβουμε για να εξηγήσουνε ορισμένες παραμέτρους αυτής της υπόθεσης.

Καταρχάς, η σιδ. γραμμή Αγρινίου – Μεσολογγίου-Κρυονερίου δεν είναι εγκαταλειμμένη αλλά σύμφωνα με έγγραφη απάντηση του ΟΣΕ «Διερευνάτε ο τρόπος με τον οποίον θα εξασφαλιστεί η λειτουργία της χωρίς να δημιουργηθούν πρόσθετα ελλείμματα».
Οι σιδηροδρομικές γραμμές είναι περιουσία του Ελληνικού λαού και ανήκουν στον Εθνικό Διαχειριστή Σιδηροδρομικής Υποδομής (ΕΔΙΣΥ). Αποτελούν πολύτιμες υποδομές στρατηγικής και εθνικής σημασίας, διαδρόμους συγκοινωνίας, προϋπόθεση ανάπτυξης και μέσο έλευσης του πιο ασφαλούς και «πράσινου» μέσου μεταφοράς, του τραίνου. Η συγκεκριμένη γραμμή είναι αντικείμενο ιστορικής μνήμης για τα νεότερα χρόνια και μαζί με τα κτήριά της αποτελεί μνημείο της βιομηχανικής ανάπτυξης και της αρχιτεκτονικής. Είναι άμεσα συνδεδεμένη με την ιστορία των δυο προηγούμενων αιώνων στην περιοχή. Η ανακαίνιση της γραμμής με σκοπό την λειτουργία σε αυτή του Προαστιακού Αιτωλοακαρνανίας, κόστισε στους Έλληνες φορολογούμενους δεκατρία (13) εκατομμύρια ευρώ. Η μη λειτουργία του βαρύνει την προηγούμενη και την σημερινή κυβέρνηση αποκλειστικά. Αυτή η ανικανότητα των κυβερνήσεων δεν νομιμοποιεί και δεν δίνει δικαίωμα σε κανέναν να «ακουμπήσει» και να καταστρέψει την σιδηροδρομική γραμμή, πράξη που θα τον φέρει αμέσως αντιμέτωπο με το σύνολο των Ελλήνων φορολογούμενων. Πρέπει να γίνει κατανοητό πως η γραμμή υπάρχει στην περιοχή 140 χρόνια και δεν θα επιτρέψουμε επουδενί την καταπάτησή της.
Ο σιδηρόδρομος δεν αποτελεί ποτέ «χαμένη υπόθεση», παρά τις προσπάθειες τόσων συμφερόντων, των επίορκων πολιτικών και της μανίας της αυτοκίνησης. Τα πλεονεκτήματά του έναντι σε οποιοδήποτε άλλο μέσο μεταφοράς (σας παραπέμπουμε σε παλαιότερες δημοσιεύσεις μας) είναι συντριπτικά πολλαπλάσια και από μόνα τους τον καθιστούν ανάγκη.

Η Γερμανία που αναφέρεται ως παράδειγμα ποδηλατοδρόμων, δεν κατέστρεψε ποτέ καμία σιδ. γραμμή για κανένα λόγο αλλά αφού απέκτησε πρώτα ένα σιδηροδρομικό δίκτυο αρκετών χιλιάδων χιλιομέτρων, εδώ και δεκαετίες, μετά φρόντισε και για τους ποδηλατοδρόμους της. Το ποδήλατο αποτελεί ευγενέστατο και ήπιο μέσο μεταφοράς, ιδανικό κυρίως για τις πόλεις που σε συνδυασμό με σιδηρόδρομο μπορεί να δημιουργήσει ανθρώπινη συγκοινωνία σε κατεύθυνση βιώσιμης κινητικότητας. Δεν μπορεί όμως να αντικαταστήσει ή να εκτοπίσει βαριές μεταφορές τις οποίες όμως μπορεί να τις εκτελέσει το ίδιο οικολογικά ο σιδηρόδρομος. Ο όμιλός μας διαθέτει στοιχεία και μπορεί σε συνεργασία με επιστήμονες συγκοινωνιολόγους να προτείνει σχέδια για την συνδυαστική χρήση ποδηλάτου και σιδηροδρόμου στην Αιτωλοακαρνανία με βάση την υπάρχουσα γραμμή.

Επίσης παντού στην περιοχή υπάρχουν πάρα πολλοί δρόμοι, με κίνηση ή χωρίς, εγκαταλελειμμένοι, με άσφαλτο ήδη ή με χαλίκι. Δεν μπορούμε να κατανοήσουμε γιατί η μοναδική σιδηροδρομική γραμμή να στοχοποιήτε και οι δρόμοι να μένουν στο απυρόβλητο. Έχουμε ανάγκη από περισσότερη άσφαλτο;

Το Δ.Σ.