Παρασκευή 30 Ιανουαρίου 2009

Ζητείται επαναστάτης..

Κατά τον 20ο αιώνα όταν η κάνουλα για τους φτωχούς και τους μικρομεσαίους στέρευε, τρείς έβγαιναν στην πρώτη γραμμή ως μοχλός πίεσης:
Στην αρχή ο αγρότης, στη συνέχεια -όταν οι βιομηχανίες αναπτύσσονταν- ο εργάτης και κατόπιν ο φοιτητής..

Στον 21ο αιώνα το έργο είναι διαφορετικό αλλά θεατές οι ίδιοι..

Ο αγρότης ζεί ικανοποιητικά μόνο με μεγάλες εκτάσεις, με στοχευμένες καλλιέργιες που διατηρούν κάπως την αγοραστική τους αξία και με σωστή επένδυση χρημάτων σε σύγχρονα μέσα παραγωγής εφόσον τα εξασφάλισε.
Θέτοντας τέτοιους στόχους, άλλοι τους πετυχαίνουν περισσότερο, άλλοι λιγότερο. Αποτέλεσμα αναπόφευκτο η ανομοιογένεια. Μήπως ήταν ένα από τα βαθύτερα "εν γένει" αίτια για τις διαφωνίες των φετινών αγροτικών κινητοποιήσεων και όχι μόνο η διαφορετική εκτίμηση των εξαγγελιών του κ.Χατζηγάκη;
Ο εργάτης πια είναι αλλοδαπός κατά ένα σεβαστό ποσοστό. Που να σηκώσει κεφάλι για τα 600 ευρώ; Την άλλη μέρα δεν θα δεί πράσινη κάρτα αλλά τη πόρτα της εξόδου. Οι Έλληνες εργάτες είναι συνήθως στις ηλικίες των πατεράδων μας διότι οι νέες γενιές είναι εκείνες των ιδιωτικών υπαλλήλων..
Ο φοιτητής έχει αφήσει την αναζήτηση της κοινωνικοπολιτικής του ταυτότητας στην άκρη και βάζει ως προτεραιότητα εκείνη της επαγγελματικής. Άλλωστε το πτυχίο δεν είναι πια διαβατήριο για τη δουλειά, αλλά τείνει να γίνει απλό προσόν. Σαν να παίρνει κανείς ένα πτυχίο ξένων γλωσσών. Όσοι ασχολούνται με τα κοινά, λόγω των διαφορετικών σκέψεων και δράσεων, ποτέ δεν θα μπορέσουν να χαράξουν από κοινού κοινές γραμμές διεκδίκησης..
Ούτε εργάτης, ούτε αγρότης, ούτε φοιτητής..

Α! Ξέχασα! Μένει ο μαθητής. Βλέπε Γαλλία και πιο πρόσφατα, το περασμένο Δεκέμβριο Ελλάδα. Εξεγέρσεις με ζωντάνια που κάποιες φορές έφταναν στα άκρα γιατί πολύ απλά από μόνες τους δεν είχαν "ιθύνων νού"
Ας μην κάνω λόγο για δημοσίους υπαλλήλους. Πέτυχαν κατά καιρούς τα αιτήματα τους κατά ένα μικρό μέρος αλλά πάντα ακολουθούσαν τις τρείς πρώτες κοινωνικές ομάδες.
................................
Με βάση τα παραπάνω: Για πια πάλη των τάξεων μιλάμε τον 21 αιώνα; Ποια θα βγεί μπροστά να πιέσει αποτελεσματικά; Μάλλον η καμία..
Ας κοιτάξουμε μάλλον τους ενεργούς πολίτες, οι οποίοι υπάρχουν σκόρπιοι δεξιά και αριστερά στον κοινωνικό ιστό. Κάποια στιγμή θα συγκροτήσουν νέες κοινωνικές συμμαχίες...

Μεχρί τότε όμως...ζητείται επαναστάτης!

Βασιλιάς Άγριος

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Χρήσιμες οι σκέψεις σου και το κοινωνικό περίγραμμα Άγριε...

Σαμπάχ είπε...

Οσο ζούμε σε ταξική κοινωνία, η πάλη των τάξεων δε προκειται να σβήσει...
Αλλωστε δεν είναι κάτι που εμφανίστηκε τα τελευταία χρόνια.
Έχεις τις ρίζες της εκατομύρια χρόνια!΄
Στο δουλοκτικό σύστημα ήταν οι δούλοι και οι δουλοκτήτες.
Στο φεουδαρχικό σύστημα ήταν οι φεουδάρχες και δουλοπάρικοι.
Στο καπιταλιστικό είναι οι εργάτες και οι αστοί!
Η πάλη των τάξεων ήταν αυτή που κάθε φορά έδινε την ώθηση στη κοινωνία να περάσει από το ένα κοινωνικοοικονομικό σύστημα στο άλλο!Είναι ο κινητήριος μοχλός..
Και όσο ζούμε σε ταξικές κοινωνίες πάλη των τάξεων θα υπάρχει!
Η έννοια του πολίτη είναι αόριστη και αντιεπιστημονική για να ερμηνεύσεις τη ταξική πάλη!
Πολίτης είναι και ο εργάτης αλλά και ο αστός...

Σαμπάχ είπε...

Οσο ζούμε σε ταξική κοινωνία, η πάλη των τάξεων δε προκειται να σβήσει...
Αλλωστε δεν είναι κάτι που εμφανίστηκε τα τελευταία χρόνια.
Έχεις τις ρίζες της εκατομύρια χρόνια!΄
Στο δουλοκτικό σύστημα ήταν οι δούλοι και οι δουλοκτήτες.
Στο φεουδαρχικό σύστημα ήταν οι φεουδάρχες και δουλοπάρικοι.
Στο καπιταλιστικό είναι οι εργάτες και οι αστοί!
Η πάλη των τάξεων ήταν αυτή που κάθε φορά έδινε την ώθηση στη κοινωνία να περάσει από το ένα κοινωνικοοικονομικό σύστημα στο άλλο!Είναι ο κινητήριος μοχλός..
Και όσο ζούμε σε ταξικές κοινωνίες πάλη των τάξεων θα υπάρχει!
Η έννοια του πολίτη είναι αόριστη και αντιεπιστημονική για να ερμηνεύσεις τη ταξική πάλη!
Πολίτης είναι και ο εργάτης αλλά και ο αστός...

Ανώνυμος είπε...

Σαμπάχ υπάρχει όντως κενό επανάστασης, δε συμφωνείς;

Σαμπάχ είπε...

Διευκρίνησε λίγο καλύτερα την ερώτησή σου αν μπορείς.