Μια μεγάλη μέρα ξημέρωσε,
μεγάλη για τη μνήμη,
μικρή για το τώρα..
τη μνήμη σφράγισαν οι κάνες των όπλων
που με αυτές έβαλαν την υπογραφή τους απλοί άνθρωποι που ζούσαν ανάμεσα μας.
Γιατί;
Γιατί το θέλω τους έφτανε μέχρι να απαρνηθούν ακόμα και τη ζωή τους.
Τόσο ψηλά ήταν η οροφή των αξιών τότε.
Και πιο ήταν το θέλω τους; Ελλάδα χωρίς ξένο κατακτητή.
Χρόνια μετά , σήμερα, οι μνήμες αυτές δύναμης, πυγμής έχουν σκεπαστεί..
Από τι; Από ύφεση σε όλα: Σε κράτος, σε αξίες, σε δύναμη, σε, σε, σε..
Και μετά επιστροφή ξανά στην ύφεση και στην καθημερινότητα αυτής..
Αυτές τις μνήμες θα θυμηθούμε αύριο το πρωί στις πλατείες και τα σχολεία σε όλη την Ελλάδα.
Και αυτές θα ξεχάσουμε πάλι να πάρουμε ως εφόδια δύναμης για την αντιμετώπιση των σημερινών προβλημάτων ως Ελλάδα και ως κοινωνία..
Από αύριο το μεσημέρι κι όλας..
Πώς; Μα πολύ απλά..βάζοντας τριαντάφυλλα λήθης στις κάνες τις λαϊκής θέλησης 69 χρόνια πριν, για να σιγήσουν στους εισβολείς του τώρα.
μεγάλη για τη μνήμη,
μικρή για το τώρα..
τη μνήμη σφράγισαν οι κάνες των όπλων
που με αυτές έβαλαν την υπογραφή τους απλοί άνθρωποι που ζούσαν ανάμεσα μας.
Γιατί;
Γιατί το θέλω τους έφτανε μέχρι να απαρνηθούν ακόμα και τη ζωή τους.
Τόσο ψηλά ήταν η οροφή των αξιών τότε.
Και πιο ήταν το θέλω τους; Ελλάδα χωρίς ξένο κατακτητή.
Χρόνια μετά , σήμερα, οι μνήμες αυτές δύναμης, πυγμής έχουν σκεπαστεί..
Από τι; Από ύφεση σε όλα: Σε κράτος, σε αξίες, σε δύναμη, σε, σε, σε..
Και μετά επιστροφή ξανά στην ύφεση και στην καθημερινότητα αυτής..
Αυτές τις μνήμες θα θυμηθούμε αύριο το πρωί στις πλατείες και τα σχολεία σε όλη την Ελλάδα.
Και αυτές θα ξεχάσουμε πάλι να πάρουμε ως εφόδια δύναμης για την αντιμετώπιση των σημερινών προβλημάτων ως Ελλάδα και ως κοινωνία..
Από αύριο το μεσημέρι κι όλας..
Πώς; Μα πολύ απλά..βάζοντας τριαντάφυλλα λήθης στις κάνες τις λαϊκής θέλησης 69 χρόνια πριν, για να σιγήσουν στους εισβολείς του τώρα.
28/10/2009
Βασιλίας Άγριος
Βασιλίας Άγριος
7 σχόλια:
Πόσο μαλάκας πρέπει να είναι κάποιος και εμπαθής για να λέει την εν ψυχρώ δολοφονική επίθεση ενατίον 7 αστυνομικών και πολιτών ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΚΡΗΞΗ.
Η αριστερά και κυρίως ο ΣΥΡΙΖΑ επωάζει το αυγό του φιδιού. Το πουσταριό και οι ψευτοκουλτουριάρηδες που έχει μαζέψει που για το σακατιλήκι τους μισούν την κοινωνία.
Αυτοί καλλιέργησαν το κλίμα προχθές που τους ενόχλησαν στην παρουσίαση του πονήματος Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ Ο ΚΑΚΟΣ ΛΥΚΟΣ ... (ΚΑΙ Ο ΚΑΚΟΣ ΣΑΣ Ο ΚΑΙΡΟΣ).
O Λαζόπουλος πάντα τέτοιος ήτανε.
Είναι πολύ λίγοι για να καθορίσουν εξελίξεις.
Ο Γιώργος με τον οποίο ήθελαν ΅προγραμματικές συγκλίσεις΅δηλ να κυβερνάει το 4% το υπόλοιπο 96% τους την σφήνωσε καλά ,,, την σύγκλιση.
ΓΝΩΜΕΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΩΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΕΤΑΞΑ
Ο Μ. Θεωδοράκης και ο Γ. Φαράκος ειπαν για αυτόν:
Μίκης Θεοδωράκης
Έκλαιγε όλη η πόλη για τον Μεταξά
«...Οταν έπεφτε μια πόλη, “έπεφτε” όλη η Ελλάδα: έβγαινε όλος ο κόσμος έξω, χτυπάγανε οι καμπάνες κι ο κόσμος τραγουδούσε, χόρευε, φίλαγε ο ένας τον άλλο... Κι αυτό γινότανε κάθε βδομάδα, διότι κάθε βδομάδα έπεφτε η μία αλβανική πόλη μετά την άλλη. Τέτοια έξαρση πατριωτισμού δεν νομίζω να την ξανάζησαν οι Ελληνες...
...Ο θάνατος του Μεταξά ήταν ένα μεγάλο σοκ. Ο Μεταξάς ήταν πολύ τυχερός διότι συνέδεσε το όνομά του με το “Οχι”, συνέδεσε το όνομά του με τη νίκη και πέθανε σε μια κορύφωση νίκης. Στην Τρίπολη, πρέπει να σου πω ότι έγιναν μνημόσυνα σε διάφορες εκκλησίες. Κι εμείς πήγαμε σε μια εκκλησία, όχι στη μητρόπολη, σε μια άλλη, πιο μικρή. Την ώρα λοιπόν του μνημοσύνου, ο κόσμος έκλαιγε τόσο γοερά, ώστε από τη μία εκκλησία στην άλλη άκουγες τα κλάματα. Εκλαιγε όλη η πόλη για τον Μεταξά. Τόσο τυχερός ήταν δηλαδή, έτυχε η κατάλληλη στιγμή να πει το “Οχι” και μετά να πεθάνει... Και πίσω από το “Οχι” αυτό, δείχνει ότι ήταν ίσως ο μοναδικός πολιτικός στην Ευρώπη που δεν πίστευε στη νίκη του Χίτλερ. Πίστευε δηλαδή ότι θα νικήσουν οι Εγγλέζοι, κάτι που εκείνη τη στιγμή έμοιαζε παράλογο. Και, βεβαίως, ταίριαζε πολύ και με τη νοοτροπία του θρόνου, που ήταν αγγλόφιλος...».
Στην κηδεία του Μεταξά εγώ παρευρέθηκα
«...Το πρωί της 28ης Οκτωβρίου το περίμενα γιατί θα είχα το πρώτο μου μάθημα στο πρώτο έτος του Πολυτεχνείου... Εκείνο που αισθάνομαι μέχρι τώρα –και πιστεύω το αισθάνεται και ο περισσότερος κόσμος από τότε– ήταν ότι η ζωή, γενικά η ζωή και της χώρας και του κάθε ατόμου, χωρίστηκε στα δύο. Στο πριν και το μετά. Κι αυτό κατά τη γνώμη μου καθόρισε και την εξέλιξη όλης της χώρας στα κατοπινά.
...Η στάση της Σοβιετικής Ενωσης στον ελληνοϊταλικό πόλεμο ήταν διφορούμενη. Επιπλέον, το σοβιετογερμανικό Σύμφωνο Μολότοφ – Ρίμπερντοφ δημιούργησε προβλήματα σε όλα τα κομμουνιστικά κόμματα της Ευρώπης που είχαν ταχθεί κατά του Αξονα...
...Είναι γνωστό ότι κατοπινά έχει γίνει μια κριτική στο γράμμα του Ζαχαριάδη από τη φυλακή, ότι ήταν υπερπατριωτικό, ότι είχε και άλλες άστοχες εκφράσεις. Αν το προσέξεις δεν έχει ούτε άστοχες εκφράσεις ούτε τίποτα. Μακάρι τη γραμμή αυτή (την ακολούθησε βέβαια το ΚΚΕ στα χρόνια της Κατοχής), μακάρι να την ακολουθούσε ακόμα πιο σταθερά και μόνιμα. Οποια άλλη γνώμη κι αν έχει και ό,τι κι αν σκέφτεται κανείς για τον Ζαχαριάδη, οφείλει να του αναγνωρίσει αυτή τη μεγάλη υποθήκη που άφησε εκείνη τη στιγμή προς τον ελληνικό λαό και προς το κόμμα του...
...Ο,τι και να πεις για τον Μεταξά, το πρωί της 28ης Οκτωβρίου εξέφρασε το λαϊκό αίσθημα. Και βεβαίως, επειδή και το ΚΚΕ αυτή είχε ως μοναδική κατεύθυνση, με αυτή την έννοια ταυτίζονται... Βεβαίως, αρνιέμαι τους διθυράμβους που συνήθως ακούγονται υπέρ του Μεταξά που είπε το “Οχι”, αλλά και από την άλλη μεριά, δεν μπορώ να δεχθώ αυτή τη συνεχή κριτική των αριστερών, οι οποίοι δεν είπαν ΠΟΤΕ ότι εν πάση περιπτώσει ο Μεταξάς εκείνο το πρωί είπε αυτό που αισθανόταν όλος ο ελληνικός λαός. Και θα πω και κάτι ακόμα: Στην κηδεία του Μεταξά εγώ παρευρέθηκα. Ημουν από εκείνους που με τίποτα δεν τον ήθελα, αλλά παρευρέθηκα. Και παρευρέθηκε πολύς τέτοιος κόσμος...».
Στίς 26 Οκτωβρίου του 1912, ο Ελληνικός στρατός απελευθέρωσε την Θεσσαλονίκη, μετά από επιτυχημένη προέλαση τριών εβδομάδων, που συνεχιζόταν απρόσκοπτη από τις 5 Οκτωβρίου, όταν ο Ελληνικός στρατός με επικεφαλής το θρυλικό 9ον Σύνταγμα διέσχισε τα σύνορα της «Ελλάδας της Μελούνας». Το άρτιο επιθετικό σχέδιο της επίθεσης, στην παραμικρότερη λεπτομέρεια του εκπονήθηκε από τον Ιωάννη Μεταξά, μέλος του επιτελείου επιχειρήσεων του Κωνσταντίνου.
Στις 6 Ιανουαρίου του 1913, ο Κωνσταντίνος και το επιτελείο του έφτασαν στο πεδίο των επιχειρήσεων του οχυρού Μπιζάνι, το οποίο υπήρξε ένα φυσικό απόρθητο φρούριο με οχυρωματικά έργα σε περίμετρο 50 χιλιομέτρων, με χιλιάδες πολυβολεία και εκατοντάδες σταθερές θέσεις πυροβολικού, που υπερασπίζοντο 60000 Τούρκοι. Ο Ιωάννης Μεταξάς συνέταξε ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ το σχέδιο της εκπόρθησης του «απόρθητου» οχυρού. Με αυτό το σχέδιο, το οχυρό Μπιζάνι έπεσε σε λίγες ώρες μετά την γενική επίθεση που άρχισε στις 21 Φεβρουαρίου 1912 με αποτέλεσμα ο Ελληνικός στρατός να απελευθερώσει τα Γιάννενα στις 22 Φεβρουαρίου 1913. Ο Ιωάννης Μεταξάς υπήρξε ο οξύτερος νους του Γενικού Επιτελείου μέχρι το 1919 που παραιτήθηκε από τον στρατό . Όχι μόνο συνέταξε τα σχέδια εκπόρθησης του Μπιζανίου,) (και αργότερα των Βουλγαρικών οχυρών του Κιλκίς και Λαχανά), αλλά προσωπικά αυτός συνέταξε τις εκατοντάδες των διαταγών προς τα σώματα, μέχρι το επίπεδο διμοιρίας.
Είναι πολύ μικρός ο χώρος για να αναφερθεί τι πρόσφερε αυτός ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ στην χώρα του.
Αναφέρω μόνο, ότι το 1916 με λεπτομερή αιτιολόγηση απέτρεψε τον Βενιζέλο από το να αποβιβάσει τον Ελληνικό Στρατό στην Καλλίπολη. Τα αποτελέσματα της εκστρατείας στην Καλλίπολη των στρατευμάτων της κοινοπολιτείας το 1918, με εισήγηση του Τζώρτζιλ, αργηγού του ναυτικού τότε, τα γνωρίζομε…. Ολοκληρωτική σφαγή και καταστροφή του εκστρατευτικού σώματος της κοινοπολιτείας. Προέβλεψε επίσης το ανέφικτο της Μικρασιατικής εκστρατείας και την επερχόμενη καταστροφή.
Ένα Έθνος πεθαίνει προπαντός όταν πάψει να έχει σχέση με το παρελθόν του, όταν πάψει να έχει σχέση με το μέλλον του, δηλαδή με τα οράματα της Φυλής και τα Ιστορικά πεπρωμένα της. Ένα Έθνος, με δύο λόγια, πεθαίνει όταν λησμονεί την Ιστορία του. Από έρευνα που έγινε σε μαθητές του Γυμνασίου και του Λυκείου πληροφορηθήκαμε ότι μόνον 19 στους 100 μαθητές γνωρίζουν τι έγινε την 25ης Μαρτίου του 1821… Πληροφορηθήκαμε ότι μόνον 18 στους 100 γνώριζαν τι έγινε την 28η Οκτωβρίου του 1940 και ελάχιστοι ήξεραν ποιος ήταν ο Ιωάννης Μεταξάς!Πλήρης άγνοια, γόνιμο το έδαφος για να εμπεδωθούν οι «αντιρατσιστικές» θεωρίες της «παγκοσμιοποίησης» και της ελληνοτουρκικής «φιλίας»… Και ενώ ελάχιστοι γνώριζαν τον Ιωάννη Μεταξά και πολλοί λίγοι γνώριζαν τι έγινε την 28η Οκτωβρίου του 1940 και την 25η Μαρτίου του 1821, περισσότεροι από τους μισούς ήξεραν για την εξέγερση του Πολυτεχνείου με τους χιλιάδες (ανύπαρκτους) νεκρούς, που υπάρχουν μόνο στην αρρωστημένη φαντασία των μπολσεβίκων, που κατευθύνουν την παιδεία αυτού του λαού. Άξιος ο μισθός τους…
Στ’ άρματα, στ’ άρματα ες αύριον 28ης και εσαεί…
Βέβαιον είναι ότι, μέχρι το βράδυ της Κυριακής 27.10.1940, ο τότε Ελληνισμός, παρ’ όλα τα κουσούρια του, δεν είχε «ηγέτες» που να δέχονται κάποια… εκ περιτροπής ιταλική προεδρία.
Ούτε και κάποια διζωνική ομοσπονδία με τους Ναζιστές και Φασίστες Κατακτητές και τους εν Ελλάδι συνεργάτες τους. Δικτατορίσκος μεν ο Ιωάννης Μεταξάς, αντέταξε όμως πριν από το χάραμα της Δευτέρας, 28ης Οκτ. 1940, το γιγαντιαίο ΟΧΙ του Ελληνισμού.
Κι έσπευσε από τις φυλακές, υπέρ της απόφασης Μεταξά, ο Νίκος Ζαχαριάδης, ηγέτης του ΚΚΕ. Και το εκτόξευσαν από 05.30 στην Πίνδο οι κάννες του 51 Συντάγματος του Κωνστανίνου Δαβάκη. Και της 8ης Μεραρχίας του Κατσιμήτρου. Και καθ’ όλην τη διάρκεια της Κατοχής 1940-45, η λαογέννητη και αυτογενής Εθνική Αντίσταση.
Με το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, τον ΕΔΕΣ και πλήθος αντιστασιακές οργανώσεις. Μαζί και το Εθνικόν Επαναστατικόν Κομιτάτον των Κυπρίων ηρωομαρτύρων Ροδίωνος και Μιλτιάδη Γεωργιάδη. Τους στίχους του καλύτερου εμβατηρίου, «Πίνδος» και του καλύτερου αντάρτικου «Στ’ άρματα, στ’ άρματα», δημοσιεύουμε σήμερα.
Π Ι Ν Δ Ο Σ: «Πάνω εκεί στης Πίνδου μας τις κορφές, που θαρρείς τ’ αστέρια φιλούνε, κάθε νύκτα λίγες αγνές μορφές, τα πηχτά σκοτάδια ερευνούν. Της πατρίδας πάντα πιστοί φρουροί, τον εχθρό να ‘ρθει καρτερούνε, τον εχθρό που πίστευε πως μπορεί, στην Ελλάδα νικητής να μπει. Η νύκτα φεύγει, σβήνουν τ’ αστέρια, τ’ αγρίμια πάνε να κρυφτούν, μα του Δαβάκη μας τα ξεφτέρια, δεν θεν’ να πα’ ν’ αναπαυθούν.
Εχθροί μιλιούνια, ντροπή αιώνια, τ’ άγια μας σύνορα περνούν και με ντουφέκια και με κανόνια, σίδερο και φωτιά σκορπούν. Οι γενναίοι μας με τη λόγχη ορμούν, τον εχθρό με λύσσα κτυπούνε, είναι λίγοι μα τους πολλούς νικούν κι απ’ τη γη μας πέρα τους πετούν. Εις την Πίνδο τραγουδούνε του Δαβάκη τ’ άξια παλληκάρια κι όλο δόξες αντηχούνε τ’ άλλα τα βουνά. Την Ελλάδα μας υμνούνε και τ’ ανδρειωμένα της βλαστάρια, που τον κάθ’ εχθρό νικούνε σαν παντοτινά».
Σ Τ’ Α Ρ Μ Α Τ Α : «Βρόνταει ο Όλυμπος, αστράφτει Γκιώνα, μουγκρίζουν τ’ Άγραφα σειέτ’ η Στεριά, στ’ άρματα, στ’ άρματα, εμπρός στον αγώνα για τη χιλιάκριβη τη λευτεριά. Ξαναζωντάνεψε τ’ αρματωλίκι, τα μπράτσα σίδερα, φλόγα η ψυχή, λουφάζουν έντρομοι οι ξένοι λύκοι, στην εκδικήτρά μας αντρίκια ορμή. Ο Γοργοπόταμος στην Αλαμάνα, στέλνει περήφανο χαιρετισμό, νέας ανάστασης κτυπά η καμπάνα, μηνάν’ τα όπλα μας τον λυτρωμό. Σπάμε την άτιμη την αλυσίδα, που μας εβάραινε θανατερά, θέλουμε λεύτερη εμείς πατρίδα και πανανθρώπινη τη λευτεριά».
Ο ΧΥΣΟ-ΧΟΙΔΗΣ ΣΥΓΝΩΜΗ ΧΡΥΣΟΧΟΙΔΗΣ ΓΙΑΤΙ ΚΑΤΑΡΓΗΣΕ ΤΟΝ ΝΟΜΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΟΥΚΟΥΛΟΦΟΡΟΥΣ? ΤΟΣΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΕΙΡΑΞΕ?
ΜΕΓΑΛΕ ΜΕ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΑ ΔΕΝ ΠΑΣ ΓΙΑ ΠΟΛΕΜΟ ΑΛΛΑ ΜΟΝΟ ΣΕ ΚΗΔΕΙΕΣ!
ΑΝΤΕ ΠΑΠΑΡΑ ΞΥΠΝΑ.
ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΕΙΝΑΙ...
Δημοσίευση σχολίου