Ανοιχτή Τηλεόραση…. Κλειστή ζωή…..

Γράφει η Βλάχου Χρυσα,
φιλόλογος

Ο όρος ¨τηλεόραση¨ προέρχεται από τα συνθετικά μέρη του τηλέ που σημαίνει μακριά και από το ρήμα οράω-ω που σημαίνει βλέπω, δηλαδή τηλεόραση σημαίνει βλέπω μακριά. Άραγε όλοι εμείς που βλέπουμε τηλεόραση κατά πόσο είμαστε σε θέση να πούμε ότι βλέπουμε μακριά ; Πόσο ανοιχτοί γίνονται οι πνευματικοί μας ορίζοντες παρακολουθώντας αυτό το κουτί ;

Κανείς δεν μπορεί να φανταστεί την ζωή του, το σπίτι του, το δωμάτιο του χωρίς τηλεόραση. Γιατί άραγε ένα ορθογώνιο-ηλεκτρόφωτο κουτί μας έχει γίνει τόσο απαραίτητο;

Μόνο επειδή μας ενημερώνει για τις τελευταίες ειδησεογραφικές εξελίξεις και αποτελεί έναν φτηνό τρόπο διασκέδασης; Ή μήπως επειδή έχει χαθεί η ποιότητα στην ζωή μας και λόγω της μοναξιάς που αισθάνονται οι σημερινοί άνθρωποι;;;

Γεγονός πάντως αποτελεί ότι όλοι μας για διάφορους λόγους έχουμε εγκλωβιστεί- και παραμένουμε κουκουλωμένοι στον καναπέ του σπιτιού μας μπροστά σε αυτό το κουτί.

Φτιάχνοντας κάποιος το δικό του σπιτικό το πρώτο πράγμα που φροντίζει είναι να προμηθευτεί μια τηλεόραση. Το κάνει επειδή την έχει πραγματικά ανάγκη ή απλά το κοινωνικό σχήμα που ζούμε το απαιτεί;;

Ίσως πολλοί να ήταν αυτοί που κάποια στιγμή αγανακτώντας από την σκουπιδολογία που αυτή αναπαράγει σκέφτηκαν να την πετάξουν, όμως κανείς δεν το έκανε πράξη.

Δεν θεωρώ πως φταίει η εφεύρεση από μόνη της αλλά αυτοί που κυριαρχούν μέσω αυτής. Η τηλεόραση είναι ένα δημοκρατικό μέσο άκρως πλουραλιστικό που κρίνει το κυβερνητικό έργο, επιπλήττει, συμβουλεύει, διορθώνει αλλά και επαινεί.

Από την άλλη πλευρά όμως η τηλεόραση δημιουργεί μια πλασματική εικόνα του κόσμου και απομαγεύει τη ζωή.

Πολλοί είναι αυτοί που ταυτίζουν τον ψηφιακό κόσμο

με τον βιωματικό και πολλοί ακόμη που προσπαθούν να προσαρμόσουν τον πραγματικό τους κόσμο με τον ψηφιακό. Η εικόνα παίζει σημαντικό ρόλο στη ζωή μας καθώς κατεγίζει τον ψυχικό μας κόσμο και φορτίζει αρνητικά την συμπεριφορά μας απέναντι σε πρόσωπα που μας περικλείουν αλλά και σε ότι αποκτούμε , έτσι μπαίνουμε σε μια τροχιά συνεχής αναζήτησης του «καλύτερου» και σ’ έναν διαρκή αγώνα για μια επιτυχημένη ζωή που πολλές φορές μπορούμε να την έχουμε αλλά να μην το ξέρουμε.

Επιπρόσθετα, κοινή αλήθεια είναι πως η τηλεόραση επηρεάζει και την ζωή των παιδιών, καθώς διαταράσσει τον παιδικό τους κόσμο εμβολίζοντας τον με χυδαϊσμούς, προβάλλοντας την βία, το έγκλημα, την ανηθικότητα, την πονηριά , την απατεωνιά και διαμορφώνει σιγά-σιγά πολίτες που αποβλέπουν στον ατομικό ευδαιμονισμό( συμφέρον) ξεχνώντας την ομαδικότητα, την συνεργασία την κοινωνία ως σύνολο.

Τι θα γινόταν όμως αν απομακρυνόμασταν ένα μικρό διάστημα από αυτή;;

Θα ενημερωνόμασταν για τις ουσιαστικές ειδήσεις μέσω των εφημερίδων ή από το ραδιόφωνο, χωρίς υποκειμενικούς σχολιασμούς από κάποιους δημοσιογραφάκους και κάποιους « παραθυράκηδες» που βγαίνουν σε κάθε εκπομπή με σκοπό την προπαγάνδα και τον κοινωνικό αποπροσανατολισμό.

Θα είχαμε μια πιο έντονη κοινωνική ζωή γιατί θα συναναστρεφόμασταν με περισσότερους φίλους, θα κουβεντιάζαμε τα προβλήματα μας και ως άμεσο αποτέλεσμα θα ήταν η εξωτερίκευση των αρνητικών συναισθημάτων μας αλλά και η ταυτόχρονη επούλωση τους από τις συμβουλές των φίλων μας.

Το σημαντικότερο όμως ( αν δεν υπήρχε η τηλεόραση) θα ήταν η επαφή των μελών μιας οικογένειας. Οι γονείς θα άκουγαν περισσότερο τις ανάγκες και τα προβλήματα των παιδιών τους και αυτά θα έβλεπαν με την σειρά τους στα πρόσωπα των γονιών τους δυο ανθρώπους που είναι πάντοτε δίπλα τους για να τα στηρίζουν σε κάθε λάθος επιλογή και που θα τα ενθαρρύνουν να ξεπερνούν κάθε εμπόδιο.

Επιπλέον , - πολίτες χωρίς τηλεόραση- όλοι μας θα ήμασταν πιο ήρεμοι, δεν θα επηρεαζόμασταν τόσο εύκολα και θα ζούσαμε την καθημερινότητα χωρίς άγχος, στεναχώρια και προβληματισμούς για το αύριο.

Όλοι δίχως την τηλεόραση θα είχαμε μια ζωή με ποιότητα αφού θα αναπληρώναμε τον ελεύθερο χρόνο μας με το διάβασμα ενός βιβλίου, με μια εκδρομή, με τη επίσκεψη μας σε ένα θέατρο-κινηματογράφο, σε ένα μουσείο ή ακόμη σε μια έκθεση ζωγραφικής.

Όλοι μας θα είχαμε την διαχείριση της ζωή μας εμείς οι ίδιοι και όχι οι εκάστοτε καναλάρχες ή εκάστοτε νεόπλουτοι που ξαφνικά θέλουν να αλλάξουν τον κόσμο, να φέρουν στο φως την αλήθεια ενώ στην ουσία το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να καλύψουν οικονομικά συμφέροντα.

.

.

Τέλος, δεν θεωρώ πως αυτή η εφεύρεση είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος στην ζωή μας αλλά αυτοί που κυριαρχούν μέσω αυτής στο κοινωνικό και πολιτικό γίγνεσθαι.

Θεωρώ πως αν όλοι μας απομακρύνουμε από δίπλα μας αυτό το κουτί που παγιδεύει τις ζωές μας, τα όνειρα μας θα δούμε πόσο όμορφα κυλά η ζωή, πόσα όμορφα πράγματα μπορούμε να κάνουμε είτε μόνοι είτε με φίλους είτε με την οικογένεια μας.

Τίποτα δεν είναι πιο σημαντικό για την ζωή μας από αυτή την ίδια , γι’ αυτό λοιπόν ας φροντίσουμε να την διατηρούμε ισορροπημένη-υγιή- δομημένη, ώστε να μπορούμε να αντιμετωπίζουμε τις αντιξοότητες και τα πραγματικά μας προβλήματα

άμεσα και δραστικά.