Κυριακή 22 Μαρτίου 2009

Η "αποικία" και τα καθρεφτάκια

Η ιστορία διδάσκει ότι τα μέρη με το περισσότερο πλούτο ( φυσικό και ορυκτό) ποτέ δεν ακολουθούσαν το σταθερό δρόμο της προόδου: Αντίθετα γνωρίζαν μόνο την δυστυχία.

Άλλωστε είναι αριστοτελική "έξις" για τους κατέχοντες να οσφρύζονται πρώτοι οτιδήποτε υπάρχει σε αφθονία. Φτάνουν πρώτοι, άρα φροντίζουν στους εκεί κατοίκους να συμπεριφέρονται ως ιθαγενείς.


Καλή ώρα στη περίπτωση μας στο στόχαστρο έχει μπεί το μεγαλύτερο φυσικό αγαθό: Ποιό άλλο; Το νερό.
Γελιέστε όσοι νομίζεται ότι τώρα έγινε αυτό. Έχουμε και λέμε:
Η αρχή έγινε με τον Μόρνο πολλές δεκαετίες πριν, το νερό του οποίου καταλήγει στην Αττική. Στη συνέχεια σειρά είχε το νερό που καταλήγει στα τρία υδρολεκτρικά φράγματα. Δε λέμε. υπέρτατο αγαθό το ρεύμα, όμως στην ουσία χρησιμεύει ως εφεδρικό. Το αντίτιμο. Χιλιάδες έυφορες εκτάσεις κάτω από τα νερά των λιμνών.Δημιουργήθηκαν μεν ωραίες λίμνες, αλλά για τα αντισταθμηστικά οφέλη σφυρίζουν σχεδόν αδιάφορα. Ούτε ευρωπαικά προγράμματα μπορεί κανείς να αξιοποιήσει για την ανάπτυξη ήπιων έστω μορφών τουρισμού στις παραλίμνιες περιοχές.
Τώρα ήρθε η ώρα του νερού του Αχελώου, με ενέργειες παράνομες ακόμα και για την ευρωπαική νομοθεσία.
Τι απέμεινε άθικτο; Η Τριχωνίδα...Ήρθε και αυτής η ώρα να μπεί στο στόχαστρο, καθώς ο υφυπουργός ΠΕΧΩΔΕ, κ. Θ. Ξανθόπουλος πρότεινε ουσιαστικά την εκτροπή της προκειμένου να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα της επικείμενης λειψυδρίας στην Αττική.
Όλοι πέφτουν λοιπόν σα τα αρπακτικά πάνω στο τόπο μας να πάρουν μόνο χωρίς να ρωτούν η να υπολογίζουν κανέναν και χωρίς να μπαίνουν καν στη διαδικασία να δώσουν κάτι ουσιαστικό παρά μόνο "καθρεφτάκια", ευτελή δηλαδή δώρα μπροστά σε επικείμενες οικολογικές καταστροφές.
Άφθονες υποσχέσεις, κροκοδείλια "οικολογικά" δάκρυα και ευχολόγια είναι μερικά από τα καθρεφτάκια που δίνουν οι εγχώριοι αποικιοκράτες σε μας εδώ υποτιμώντας την νοημοσύνη μας και προσπαθώντας να μας αποπροσανατολίζουν.
Και μας τι μας μένει: Η να βάλουμε φρένο όπως πρέπει με παραδοσιακούς τρόπους , δηλαδή δυναμικές αντιδράσεις με πιέσεις από όλες τις πλευρές: είτε οι πολίτες, αλλά και όσοι ασχολούνται με τα κοινά και τιμούν -έστω και σε τέτοιες στιγμές- την εμπιστοσύνη που τους έδειξαν με τη ψήφο στις εκλογικές αναμετρήσεις.
Αλλιώς ας κλείνουμε τους διακόπτες νομίζοντας ότι έτσι θα σώσουμε το περιβάλλον, όπως κάνουν τα μικρά παιδάκια, που αν τα τιμωρεί ο γονιός, κλείνουν το φως από το δωμάτιο προσπαθώντας έτσι να τραβήξουν τη προσοχή τους και νομίζοντας έτσι ότι τα βάζουν με αυτούς.
Αν έιναι έτσι, ας κάτσουμε στο σκοτάδι και ..καληνύχτα μας


Βασιλιάς Άγριος

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

"Αν έιναι έτσι, ας κάτσουμε στο σκοτάδι και ..καληνύχτα μας"

Ο άνθρωπος είναι "καταδικασμένος" να ζει στο φως. Κατά τη διάρκεια της ζωής του έχει τα μάτια του περισσότερο ανοικτά παρά κλειστά...
Όποτε κοιμάται "η τύχη του δουλεύει" (δουλεύεται απο άλλους).

Ήρθε η ώρα να κάνουμε κάτι.

Επειδή η εμπιστοσύνη μας στους πολιτικούς έχει κλονιστεί, πολύ περισσότερο στο Νομό μας (απο τους τελευταίους σε ανάπτυξη) πρέπει να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας (πάντα στα πλαίσια του νόμου).
Θεωρώ ότι έχει έρθει η ώρα για μια "κίνηση" ή ένα "συμβούλιο" πολιτών.
Πόσοι απο μας γνωρίζουν ότι προβλέπεται η ύπαρξη συμβουλίων των Διαμερισμάτων και Συνοικιακών συμβουλίων τα οποία ωστόσο συγκροτούνται και συνεδριάζουν απο σπανίως εως καθόλου.

Ας ορίσουμε έναν τόπο και χρόνο συνάντησης, κατά προτίμηση στις διακοπές του Πάσχα, έτσι ώστε να μπορέσουν να μετέχουν και ετεροδημότες, με κέφι και θέληση για δράση.

Μια "κίνηση" ή ένα "συμβούλιο" όπου ο κάθε ένας θα είναι ισότιμος ασχέτως ιδιότητας ή κοινωνικής θέσης χωρίς διάθεση για καπελώματα και κομματική εκμετάλλευση.

Το διαδίκτυο είναι πρωτίστως χώρος επικοινωνίας και δευτερευόντως χώρος δράσης.
Ας αξιοποιήσουμε τα πληκτρολόγια για ανταλλαγή πληροφοριών και ας αναδείξουμε με τη φυσική μας παρουσία τις δυνατότητες των πολιτών στη λήψη αποφάσεων.

Ανώνυμος είπε...

Αφου όλοι ρε τα λέμε και ξέρουμε ποιο είαι το μέλλον μας.
Γιατί ανοιγουμε τα πόδια και δεν κανουμε κάτι γι'αυτό;
Δεν είναι δυνατόν να χουμε 8 γαιδουρια και να μην λένε τίποτα.Δε γίνεται οι άλλοι να ασελγουν στον τόπο μας.
ΚΑι μην πει κανενας ότι φερόμαστε τοπικιστικά!!!
Οι άλλοι το κάνουν αυτό και γιάυτό μας μας πηδάνε στην κυριολεξια.
Δε πρεπει να κοιτάξουμε και να προσεξουμε αυτά που έχουμε δίπλα μας;
Δε πρέπει να αγαπάμε το μέρος που μεγαλώσαμε;
Σε λίγο θα μας πούνε να σηκωθουμε να φύγουμε και απο τα σπίτια μας!!!