Του Παπα-Ηλία Υφαντή
φώτο:www.epoxi.gr
Φτωχέ Παπαποστόλη…
Το δάσος, που λαχτάραγες
Μήπως το καταστρέψουν,
Φτωχέ Παπαποστόλη,
Φασίστες και ναζί
Το διαγουμίσανε μαζί
Οι αφεντάδες όλοι…
Κι εκεί, που απολάμβανες
Το λιόγερμα στη δύση,
Κι ανάπαυαν το βλέμμα σου
Πεύκα, αριές, πουρνάρια
Τώρα υψώνονται άχαρα
Και βάρβαρα ντουβάρια…
-οι πολυκατοικίες-
που νόμιμα, «εν πάμπολλαις
υψώσαν αμαρτίαις».…
Κι εσύ, αγνέ οραματιστή
-τι ειρωνεία τραγική!-
είχες τοποθετήσει
Στου δασυλλίου την εμπασιά
Στο δρόμο για την εκκλησιά
Μια πινακίδα αφελή:
«Ω επισκέπτα προσφιλή
-έλεγ' η πινακίδα-
Το δάσος πριν πατήσεις,
Παρακαλώ σε: Προσοχή!
Παντάπασι μη θίξεις
Λουλούδι ή κλωνάρι,
Για να 'χεις πάντοτε βοηθό
Του Άγιου μας τη χάρη»!…
Κι αντί για τα πασίχαρα
Λουλούδια και κλωνάρια
Πλακώνουν τώρα τις καρδιές
Τα άχαρα ντουβάρια!…
Τις εξουσίες και αρχές
Φωνάζεις να σου πούνε:
«Ποιοι και γιατί τα ιερά
κι όσια ποδοπατούνε»;
Και κάποιοι αναρμοδιαρμόδιοι
Δασονόμοι; Πολεοδόμοι;
Νίβουν τάχα τα χέρια τους
Και λεν πως φταίνε οι νόμοι…
Και δεν ευρέθηκε κανείς
Να πει πως κάποιοι νόμοι
Για το τρικούβερτο έγιναν
Των πονηρών κονόμι…
Κι όπως όλα φωνάζουνε
Ακόμα και οι δρόμοι:
«Την ασχήμια τη σχεδίασαν
κάποιοι πολεοδόμοι»!
Και βέβαια με τη σύμφωνη
Κάποιων αρχών τη γνώμη…
Κι αναρωτιέσαι και ρωτάς,
Φτωχέ Παπαποστόλη:
Που 'ταν ο Δήμος κι η Εκκλησιά
Κι οι θαυμαστές σου όλοι!
Που ήταν τα πνευματικά
Του τόπου τα γκεσέμια
Που ασύδοτα αφήσανε
Της απληστίας τα γκέμια!
Πού ήταν όσοι πασχίζουνε,
Να σ' αναδείξουν άγιο,
Και τ' όραμά σου έκαμαν
Ερείπιο και ναυάγιο!
Κι όσους αιώνια πως θα ζουν
Πάνω στη Γη νομίζουν,
Άφησαν ως και τα ιερά
Για να τα διαγουμίζουν…
Είναι πικρή η απάντηση,
Άγιε Παπαποστόλη:
«Παρόντες απουσίαζαν»
Οι θαυμαστές σου όλοι!
Παπα- Ηλίας Υφαντής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου