Εφετείο στο Αγρίνιο

Γράφει ο Σταύρος Κιτσάκης, δικηγόρος

Δεν μας ρώτησαν λέει! 30 χρόνια για την ίδρυση εφετείου στο Αγρίνιο συζητάμε. Δηλαδή τι άλλη διαβούλευση να γίνει; Μήπως χρειάζονταν διαβούλευση στο εάν θα κατασκευάζονταν η γέφυρα Ρίο – Αντίρριο; Ιστορική καταγραφή μακροχρόνιων και ατέρμονων συζητήσεων χρειάζεται μάλλον. Γελοιοποιούμε τη δημοκρατική διαδικασία, την οποία μάλλον ποτέ δεν καταλάβαμε. Ε τότε, ας μην παίζουμε με λέξεις που δεν κατανοούμε και οι κύριοι που δεν τις κατανοούν, ας συνεχίσουν την αμέριμνη καφεποσία τους επί και περιμετρικά της «αστείας της πλατείας» (δεν εννοώ την Πλατεία Δημοκρατίας)!

Οι υπόλοιποι ας σκεφτούμε - πάλι, σε μια απελπιστική ακόμη και για μας τους νεότερους επανάληψη επιχειρημάτων - λίγο σοβαρά. Πότε χρειάζεται καινούργιο εφετείο; Προφανώς ένα κεντρικό επιχείρημα δεν μπορεί παρά να είναι η καθυστέρηση στην απονομή δικαιοσύνης από τα ήδη υπάρχοντα. Τι συμβαίνει στην Ελλάδα στο χώρο της δικαιοσύνης; Κάθε δικηγόρος και η πλειοψηφία των μη-δικηγόρων το γνωρίζει. Μήνες ατελείωτοι και χρόνια περνάν από το ξεκίνημα μιας δικαστικής διαδικασίας μέχρι την έκδοση δικαστικής απόφασης. Πρέπει πραγματικά να αναλύσουμε, πάλι, το γεγονός ότι οι συνέπειες αυτής της τραγικότητας, δεν είναι μόνο ατομικές, αλλά φέρουν βαρύτατο πλήγμα τόσο στην αξία του Κράτους – Δικαίου, αξία που θα θέλαμε και στην Ελλάδα να επανακτήσουμε, όσο τέλος και στο μακροοικονομικό πλάνο της εκάστοτε κυβέρνησης; Γραφειοκρατία, κύριοι και κυρίες, λέγεται αυτό. Στο χώρο της δικαιοσύνης, όπως και αλλού, η ατελείωτη γραφειοκρατία οδηγεί σε αποσάθρωση δομών εμπιστοσύνης, πάνω στις οποίες κυρίως θεμελιώνεται μια υγιής ελεύθερη οικονομία. Πράγμα που με τη σειρά του ευνοεί τη διαφθορά.

Δεύτερο επιχείρημα η μετακίνηση του κόσμου. Υπάρχει άραγε άλλος Νομός της Χώρας, τέτοιου πληθυσμιακού μεγέθους (Ηρακλείου εξαιρουμένου), χωρίς Εφετείο; Μήπως βρισκόμαστε, όλη η δυτική Ελλάδα, υπό την κηδεμονία της Πάτρας και δεν το καταλάβαμε; Αυτό είναι εκείνο για το οποίο οι Αχαιοί δεν μας ρώτησαν, αλλά αποφάσισαν για εμάς, έχοντας κάθε φορά την προστασία ενός Αχαιού πολιτικού παράγοντα. Μήπως έχει λογική η υπαγωγή μας σε κοινή περιφέρεια; Επειδή δεν έχω εκφράσει ποτέ τα συμφέροντα κανενός, απαιτώ τουλάχιστον προσωπικά η όποια απάντηση να αναφέρει: ποια είναι ακριβώς τα κοινά συμφέροντα και οι κοινές προοπτικές Αχαΐας και Αιτωλοακαρνανίας στο μέλλον; Για να επιστρέψουμε: τι ακριβώς δικαιολογεί την πιθανή μετακίνηση χιλιάδων πολιτών και εκατοντάδων δικηγόρων από τον ένα Νομό (συν Λευκάδα και άλλα μέρη) στον άλλο για να αποκτήσουν πρόσβαση στο μηχανισμό απονομής δικαιοσύνης; Μιλάμε για αν το ΦΠΑ στους δικηγόρους θα επιβαρύνει τους πελάτες τους. Τα έξοδα μετακίνησης του Δικηγόρου ποιόν νομίζουμε ότι επιβαρύνει ακριβώς; Και βέβαια επειδή ο δικηγόρος της Αιτωλοακαρνανίας και τον υπόλοιπων Νομών που θίγονται, αντίστοιχα με τον πλούτο (ποιόν;;;) του κόσμου δεν μπορεί να ανεβάζει χωρίς όριο την αμοιβή του, δεν αναλαμβάνει τελικά κάθε μετακίνηση. Μεταβιβάζει το χειρισμό της υπόθεσης στον πατρινό δικηγόρο. Γι’ αυτό γίνεται τελικά η φασαρία; Για να μη χάσουν οι Πατρινοί συνάδελφοι μερίδιο της πίτας;

Μια τελευταία κουβέντα για τα επιχειρήματα του Μεσολογγίου που πάλι, ως άλλη Πάτρα και χωρίς ίχνος αιδούς στρέφεται ενάντια στο Νομό του οποίου είναι Πρωτεύουσα. Μήπως είναι τα Καλάβρυτα πρωτεύουσα της Αχαίας; Το Ναύπλιο μήπως πρωτεύουσα της Ελλάδας; Το Μεσολόγγι είναι όμως πρωτεύουσα Αιτωλοακαρνανίας και οι Αγρινιώτες δεν έχουν κανένα πρόβλημα μ’ αυτό, ακριβώς γιατί σέβονται την ιστορία της πόλης. Η ιστορία δεν προδιαγράφει τη διοικητική διάρθρωση. Αυτή υπάρχει για να εξυπηρετείται ο πληθυσμός. Είμαστε κάτοχοι της Ιστορίας όχι έρμαιά της! Η πολιτική τρέχει να προλάβει τη ζωή ή μένει πίσω της και τότε κάνει κακό και καθίσταται αδιάφορη. Αυτό το έχουμε καταφέρει στο Νομό μας! Ας συνεργαστούμε και μια φορά, μήπως και λυθεί κάποιο πρόβλημα του κόσμου.

Η αδιαφορία μας γι’ αυτή την κοινωνία, την ελληνική, αντικατοπτρίζεται στον παραλογισμό με τον οποίο αντιμετωπίζονται βήματα εξέλιξης. Τι νοοτροπία είναι επιτέλους αυτή να θέλουμε να αναπτύσσεται ο τόπος μας με το να μένουν στάσιμοι οι άλλοι; Έτσι έχετε εκλάβει το μεγαλείο της πόλης σας αγαπητοί Πατρινοί; Έχει τέλος πραγματικά το ελληνικό σύστημα απονομής δικαιοσύνης την πολυτέλεια να θέτει σε αμφισβήτηση την ίδρυση ενός επιπλέον δικαστηρίου; Πρέπει να αναδιατυπώσουμε τα ερωτήματα (εδώ όπως και σε τόσες άλλες συζητήσεις): Όταν δημιουργείται κάτι καινούργιο το μόνο ερώτημα που τίθεται είναι αν προκαλεί κάποιο κακό; Περαιτέρω συζητήσεις σχετικά είναι μάλλον άνευ αντικειμένου.