Σάββατο 18 Σεπτεμβρίου 2010

Το Αγρίνιο μιας άλλης εποχής...

Πανοραμική άποψη του Σταθμού του Αγρινίου. Δεξιά του σταθμού διακρίνονται τα μηχανοστάσια και ο υδατόπυργος. Αρχείο Χρήστου Μάντζαρη


Μαθητικά συσσίτια φτωχών παιδιών στα Προσφυγικά


Γωνία Μπουκογιάννη και Παπαστράτου. Το περίπτερο Στεργίου



Ι. Σταϊκου, 1958



Εγκαίνια Νοσοκομείου Αγρινίου, 12/6/1960



Οι παραπάνω φωτογραφίες είναι από την ομάδα που δημιουργήθηκε στο facebook με τον τίτλο ''AGRINIO -OLD MEMORIES (ΑΓΡΙΝΙΟ-ΠΑΛΙΕΣ ΜΝΗΜΕΣ)''. Πραγματικά τέτοιες πρωτοβουλίες μας υπενθυμίζουν ότι το διαδύκτιο μπορεί να αποτελέσει μέσο γνωριμίας, όχι με εικονικούς και απρόσωπους φίλους, αλλά με τον πολιτισμό και την ιστορία της πατρίδας μας. Συγχαρητήρια λοιπόν, στους δύο δημιουργούς του, που με κόπο και μεράκι μας ταξιδεύουν σε μιαν άλλη εποχή της βραχωρίτικης κοινωνίας. Μπορείτε να επισκεφτείτε το εν λόγω group στην παρακάτω διεύθυνση: http://www.facebook.com/group.php?gid=147963725218501&v=photos&ref=search#!/group.php?gid=147963725218501&v=wall

7 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ΩΡΑΙΕΣ ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ...ΑΠΛΑ ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΑΓΡΙΝΙΟ ΔΝ ΕΧΕΙ ΚΑΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΝΑ ΔΕΙΞΕΙ ΣΤΟ ΝΕΟ ΑΓΡΙΝΙΟ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΝ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΟ

Σ.Π.

Ανώνυμος είπε...

Συγχαρητήρια στην προσπάθεια.
Παιδιά σε οποιες φωτογραφίες υπάρχουν ενδείξεις ποιές ημερομηνίες τραβήχτηκαν να τις γράφετε.
Επίσης αν ειναι γνωστά και ποιά πρόσωπα φαίνονται σε αυτές.

Γιάννης.

Ανώνυμος είπε...

Με Σταμάτη δήμαρχο, η μόνη διαφορά θα είναι οτι οι φωτογραφίες θα είναι έγχρωμες, πιό σύγχρονες ρε παιδάκι μου!!!!!

Ανώνυμος είπε...

islamabad...

Ανώνυμος είπε...

αμα ειχε και δουλειες το αγρινιο την ιδια μερα θα κατεβαιναμε απο αθηνα.
αγρινιαρα για παντα.
ειστε προνομιουχοι οσοι μενετε εκει και δεν το εχετε καταλαβει ακομη!

Ανώνυμος είπε...

Το Ιslamabad είναι μια από τις πιο καλά σχεδιασμένες πόλεις στον κόσμο.

Πολύ θα ήθελε το Αγρίνιο να έχει την αντίστοιχη ρυμοτομία και τις ίδιες υποδομές

Ανώνυμος είπε...

τους συντελεστές της προσπάθειας ευχαριστούμε από καρδιάς για την επαναφορά μπροστά στα (αισθητά)μάτια μας των εικόνων που ευρισκόμενες στα βαθιά συρτάρια της αγρινιώτικης μνήμης των παιδικών χρόνων μας, 'ξεθωριάζουν' γλυκά κι αργά...