Τετάρτη 8 Σεπτεμβρίου 2010

Όταν η πόλη έβγαλε τα χέρια από την τσέπη...

Στα τέλη της δεκαετίας του 80, μια παρέα δημοτικών παραγόντων συζητά στο Ματραλή. Τα Παπαστράτεια προκαλούν ακόμα εντάσεις. Οι ευθύνες για την κατάργησή τους εκσφενδονίζονται εκατέρωθεν. Η κουβέντα σταματά μετά από την ατάκα ενός: «Δεν υπάρχει λόγος να τσακωνόμαστε. Τα πράγματα είναι δεδομένα και δεν αλλάζουν στο Αγρίνιο. Για να μετρήσεις θεσμούς χρειάζεσαι μόνο το ένα χέρι. Με το άλλο χέρι μετράς πόσα χρόνια κρατάνε. Όλα αυτά βέβαια αν και όποτε υπάρχει διάθεση να ''βγουν τα χέρια από την τσέπη''». Στις αρχές του 1991, λίγο μετά τις καταλήψεις που είχαν συγκλονίσει το πανελλήνιο μια παρέα 15αρηδων ''βγάζει τα χέρια από τις τσέπες'' και ετοιμάζεται να γράψει ιστορία… (Τα ανωτέρω αποτελούν απόσπασμα από άρθρο στο περιοδικό ''Ρίζα Αγρινιωτών'')

Η συνέχεια λίγο πολύ είναι γνωστή. Το 1ο Μαθητικό Φεστιβάλ Αγρινίου είναι γεγονός... Το βίντεο του agriculture μας ταξιδεύει σε εκείνη την εποχή (και μεταγενέστερα) ανασύροντας μνήμες μιας άλλης εποχής…

9 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Όσοι πρωτοστάτησαν τότε στην πραγματοποίηση του Μαθητικού Φεστιβάλ άφησαν τη σφραγίδα τους στο Αγρίνιο.
Από το video της εκπομπής βλέπει κανείς εικόνες, πρόσωπα και θύμισες.
Είχα βρεθεί τα πρώτα χρόνια του θεσμού σε αρκετές εκδηλώσεις, θεατρικές και μουσικές.
Σήμερα, που το Αγρίνιο μεγάλωσε και μεγαλώνει, με τις αυτοδιοικητικές εκλογές επίκαιρες, ας αποτελέσει η ανάρτηση αφορμή για ένα γόνιμο προβληματισμό για τα πολιτιστικά δρώμενα της πόλης.

Ανώνυμος είπε...

Ωραία που μας τα θυμίζεις, αλλά μην κάνεις μονόπλευρη ενημέρωση, υπήρχαν και άλλοι που στήριξαν και συμμετείχαν στην γέννησή του...

Ανώνυμος είπε...

απιστευτο, συγκλονιστικο βιντεο

Βάνδαλος; είπε...

Το Μαθητικό Φεστιβάλ ήταν μια μοντέρνα εκδοχή των πληκτικών εκδηλώσεων του θεσμού του σχολείου.
Λίγο θέατρο, λίγο τραγούδι, πολύ παράδοση, άντε και λίγο ροκ. Βαρετά πράγματα… Τουλάχιστον εγώ έτσι το βίωσα. ¨Το φεστιβάλ αυτό θύμιζε λίγο μαθητές που διψούσαν πρόωρα για αναγνώριση στο τόπο τους. Αυτό το πέτυχαν κάνοντας τα χατίρια σε όλους: Οι καθηγητές ήταν χαρούμενοι που είχαν δημιουργικούς μαθητές και κινούνταν στα όρια των θεσμών και οι συμμαθητές τους πίστευαν ότι μπορούν να εκφραστούν μέσω του θεσμού και να κάνουν και αρκετές δικαιολογημένες απουσίες. Βέβαια αρκετοί (αν και μειοψηφικοί) απέρριψαν το θεσμό και την κατεύθυνση που έδινε στους μαθητές και τις μαθήτριες.
Και αφού μιλάμε για σημαντικές παρέες και για το στίγμα που αφήσανε μπορώ να πω και εγω δυο σημαντικές παρέες : Η παρέα που πυροδότησε τις καταλήψεις το ’91 και η «παρέα» που πυροδότησε τις δράσεις και εκδηλώσεις στο Αγρίνιο χωρίς σπόνσορες και μαγαζιά (βλέπε παλιά λαχαναγορά κτλ). Αυτές οι παρέες ναι πραγματικά αφήσανε το στίγμα τους.

Ανώνυμος είπε...

Μέχρι που εντάχθηκε υπό την "αιγίδα" του Δήμου κι έγινε κι αυτό κατευθυνόμενο γιατί τελικά είναι καλά να τα έχεις καλά με την εξουσία...

Ανώνυμος είπε...

ρε τι μας θυμισατε τωρα

Ανώνυμος είπε...

θα συμφωνησω σε μερικα πραγματα που λες βανδαλε για τις τοτε παρεες,αλλα επειδη συμετειχα στο μαθητικο φεστιβαλ ως μαθητικη επιτροπη αλα και στις εκδηλωσεις που γινοταν λαχαναγορα ημουν παντα εκει και οπου αλου γινοταν πιστευω οτι επειδη το εζησα απο μεσα οτι κατι καλο εβγαινε απο τις συναντησεις μας με αλους μαθητες απο το αγρινιο μεσα απο τους αγωνες μπασκετ-ποδοσφαιρο-βολει,απο τα θεατρικα η τις συναυλιες,
και κατι αλλο ολη την διοργανωση του μαθητικου φεστιβαλ την τρεχαμε 10 ατομα της μαθητικης επιτροπης χωρις υποδειξεις απο δημο και εντελως ανεξαρτητα τουλαχιστον απο οτι ξερω οσο εγω ημουν δυο χρονια στις μαθητικες επιτροπες

Ανώνυμος είπε...

ετσι ειναι οπως τα λεει ο 1:50!ειναι ενας θεσμος που τα πρωτα τουλαχιστον 8-10 χρονια ητνα εντελως αυτονομος και πρωτοποριακος. Μετα χαθηκε η μπαλα απο τους μαθητες και πηγε σε ολο το καθηγητισταν

Ανώνυμος είπε...

fobero video mas pige se apisteftes epoxes