17 Νοεμβρίου 1973…Η φοιτητική νεολαία, και όχι μόνο, σε μια εποχή που χαρακτηριζόταν από καταπίεση και καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, έδειξε με τον πιο θαρραλέο τρόπο το δρόμο για αγώνα κατά της δικτατορίας των συνταγματαρχών. Θεώρησε ότι είχε έρθει η ώρα να δράσει, να σπάσει τα δεσμά της ανελευθερίας και των περιορισμών. Δε δίστασε να αγωνιστεί για τα δημοκρατικά ιδεώδη και την αποκατάσταση της κοινωνικής δικαιοσύνης. Σε κάθε περίπτωση, η νεολαία τότε έβαλε πιο πάνω το συλλογικό απ’το ατομικό συμφέρον.17 Νοεμβρίου 2008…Η σύγχρονη κοινωνία των ''τέλειων μέσων και των συγκεχυμένων σκοπών'', για πολλούς είναι πλέον γεγονός. Δε διστάζουν μάλιστα να τη χαρακτηρίσουν ως μια κοινωνία άβουλη και ανερμάτιστη, όπου η νέα γενιά έπαψε να οραματίζεται και να αγωνίζεται για ιδανικά και αξίες. Προσωπικά, δε θα συμφωνήσουμε, αλλά ούτε και θα διαφωνήσουμε με την ανωτέρω άποψη. Το αν μια γενιά έχει μπολιαστεί με αρχές είναι καθαρά θέμα παιδείας, που όφειλαν να της μεταλαμπαδεύσουν οι προηγούμενες. Επί του θέματος σε αυτή την κατηγορία εντάσσεται η γενιά του Πολυτεχνείου. Οι τότε 20άρηδες που είναι οι σημερινοί 50άρηδες. Οι τότε αγωνιστές που σήμερα ''αγωνίζονται'' (ευτυχώς όχι όλοι) από υψηλόβαθμους διοικητικούς θώκους για το ''καλό'' του τόπου μας…
Η εν λόγω γενιά αποτελεί τη σημερινή πολιτική και πνευματική ηγεσία της χώρας μας. Κατά γενική ομολογία (εξαιρέσεις πάντοτε υπάρχουν), έχει λησμονήσει τον ουσιαστικό της ρόλο. Αυτόν του φιλόσοφου-βασιλέα που προτείνει ο Πλάτων στην Πολιτεία. Του ηγέτη δηλαδή, ο οποίος έχει χρέος να κατεβεί στο λαό, να πάρει τον πολίτη απ’το χέρι και δίχως να τον χειραγωγεί, να τον οδηγήσει στην κοινωνία της γνώσης, της διανόησης, των αξιών και των ιδανικών. Δυστυχώς όμως, πράττει το αντίθετο. Η αδιαφάνεια και η ασυδοσία έχουν κατακλύσει το δημόσιο και ιδιωτικό βίο, εξυπηρετώντας πάντοτε παράνομα και ιδιοτελή συμφέροντα.
Πολλοί είναι αυτοί που ισχυρίζονται ότι οι αγωνιστές της γενιάς του Πολυτεχνείου πρέπει να αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση για τους νεότερους. Ποιοι όμως αγωνιστές; Αυτοί που προαναφέραμε; Αυτοί που χρησιμοποίησαν το ''Ήμουν και εγώ στο Πολυτεχνείο'' ως διαβατήριο επαγγελματικής και πολιτικής αποκατάστασης; Αυτοί που μετέτρεψαν το ''Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία'' σε ''Φραπέ-Μπριζόλα-Κοκα κολα''; Αυτοί που πλέον έχουν γίνει δέσμιοι της υλιστικής-καταναλωτικής κοινωνίας, βάζοντας το ατομικό πιο πάνω απ’το συλλογικό συμφέρον; Μάλλον οι στίχοι του Βάρναλη ''Που σουν νιότη που δειχνες πως θα γινόμουν άλλος…'', αλλά και αυτοί του τραγουδιού Νοέμβρης 90 ''Στα κόμματα γαντζώθηκαν και γω δεν ξέρω τι να πω…'' ταιριάζουν γάντι στην περίπτωση!
Όμως, στον αντίποδα υπάρχουν και οι αφανείς ήρωες της φοιτητικής εξέγερσης. Αυτοί που διάλεξαν να πορευτούν μόνοι τους, διατηρώντας τη συμμετοχή τους σ’αυτή μόνο ως διαβατήριο ηθικής αποκατάστασης απέναντι στην πατρίδα, στα δημοκρατικά ιδεώδη και στους ίδιους τους τους εαυτούς. Πίστεψαν και πιστεύουν ακράδαντα στις αρχές της συλλογικότητας, της ελευθερίας και της προάσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, δίχως να το διατυμπανίζουν ως περιφερόμενος θίασος στα τηλεοπτικά παράθυρα, προκειμένου να αποκομίσουν προσωπικά οφέλη! Σε κάθε περίπτωση, ακόμη και σήμερα με τις πράξεις τους δείχνουν στους νεότερους το δρόμο του Πολυτεχνείου. Ένα δρόμο αγώνων και διεκδικήσεων, που αναδεικνύει τα σύγχρονα αιτήματα και οράματα. Οράματα που τείνουν να βυθιστούν στο τέλμα της εμπορευματοποίησης και της αποϊδεολογικοποίησης…
17 σχόλια:
ΡΕ ΜΑΓΚΕΣ ΜΠΡΑΒΟ ΓΙΑ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΣΑΣ.ΚΑΛΟ ΘΑ ΗΤΑΝ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΕΙ Ο ΛΑΛΙΩΤΗΣ, Η ΔΑΜΑΝΑΚΗ ΚΑΙ ΤΑ ΑΛΛΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΤΑ ΤΣΕΠΩΝΟΥΝ ΑΠΟ ΠΑΝΤΟΥ ΚΑΙ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΜΙΛΑΝΕ ΓΙΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΙΣΟΤΗΤΑ.ΤΟ ΙΔΙΟ ΙΣΧΥΕΙ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΛΑΜΟΓΙΑ ΤΗΣ ΔΕΞΙΑΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΚΑΤΑΝΤΗΣΕΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΠΟΥ...ΛΟ.
Περπατώ στην Πατησίων, πλησιάζω στο Πολυτεχνείο.
Άλλη η εικόνα σήμερα...Τα πρεζόνια ίσως είναι εκεί, δεν φαίνονται όμως. Τα καλύπτει η φασαρία των αυτοκινήτων, η μουσική και οι ανακοινώσεις από τα μεφάφωνα, το κόκκινο χρώμα και το πλήθος όσων θα περάσουν να αφήσουν ένα λουλούδι.
Μα κάτι δε μου κολλάει...κάτι δεν είναι δυνατόν να συμβαίνει...στο 2008 δεν ζούμε;
Το κεντρικό κτίριο του ΕΜΠ σκεπασμένο από μουσαμάδες της αναστήλωσης και από...τα 90χρονα του ΚΚΕ.
Στα μεγάφωνα η ανακοινώσεις της ΚΕ της ΚΝΕ και του ΚΚΕ καλούν το λαό σε αντεπίθεση.
Ναι, το ΚΚΕ είναι πάλι εκεί...μόνο του, για να σκεπάσει τους πάντες και την αλήθεια μαζί.
ΜΟΝΟ αυτό ήταν και εκεί να αγωνιστεί κατά της δικτατορίας.
ΜΟΝΟ αυτό μπορεί να μιλήσει στους νέους του σήμερα για το Πολυτεχνείο, τα ανελεύθερα και αντιδημοκρατικά καθεστώτα.
ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΠΟΛΛΟΙ, ΟΙ ΑΛΛΟΙ δεν είχαμε συμμετοχή, δεν έχουμε θέση. Δεν δικαιούμαστε ούτε εδώ να μιλήσουμε για την ιστορική αλήθεια.
Συενχίζω να περπατώ και αναρωτιέμαι.
Δεν πέρασα την πύλη του Πολυτεχνείου φέτος.
Τις πύλες μου διαβαίνω σιωπηλός με βλέμμα ανέκφραστο, με άποψη θολωμένη.
Αγοράζω μια εφημερίσα 3 κιλών για τη φτηνή διασκέδαση των dvd. Σιγοφυλλομετρώ, διαβάζω αρπαχτά τους τίτλους.
Οι Έλληνες ακόμα δεν έληξαν τον εμφύλιό τους.
Ναι και η σημαία του 1973. Την έχει, λέει το δημοσίευμα, στην κατοχή του το ΠΑΣΟΚ και η νεολαία του.
ΜΟΝΟ αυτό μπορεί να την έχει.
ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΠΟΛΛΟΙ, ΟΙ ΑΛΛΟΙ δεν...
Τις πύλες των Πολυτεχνείων τους δεν θα ξαναδιαβώ.
Εδώ στην Ελλάδα οτιδήποτε το οικειοποιούνται οι λίγοι εις βάρος των πολλών??Τώρα θα το μάθουμε?? Επειδή "μόνο αυτοι ξέρουν την αλήθεια" για το Πολυτεχνείο,κάνουν και τα αίσχη κάθε χρόνο και τους τσαμπουκάδες,τους τραμπουκισμούς. Αυτό δεν είναι Πολυτεχνείο και μνήμη για τα γεγονότα ,αλλά μια συνεχιζόμενη ξεφτίλα και απαξίωση.
Αφού πέρασες έξω από το Πολυτεχνείο καλά θα έκανες να μπεις και λίγο μέσα!Τραπεζάκια από το Κ.Κ.Ε,την εξωκοινοβουλευτική Αριστερά,τους Αναρχικούς....μέχρι και τους ΠΑΣΟΚους!
Μηνύματα στο Πολυτεχνείο διαβάζονται από φοιτιτικούς συλλόγους,κινήσεις,σωματεία,συλλόγους γονέων και κηδεμόνων,σχολεία,αντιστασιακές οργανώσεις,κόμματα κ.τ.λ!
Αυτό που λες φίλε δεν ισχύει!
Και εγώ πέρασα,αλλά μπήκα...
Εξω αι Ηπα!
Εξω το Νατο!
Ψωμί Παιδεία Ελευθερία!
Το Πολυτενείο δεν ήτανε γιορτή
ήτανε εξέγερση και πάλι ταξική!
STOP στην καπηλεία του Πολυτεχνείου απ'τις ''προοδευτικές'' δυνάμεις του τόπου!Το Πολυτεχνείο ανήκει σε όλους, Δεξιούς και Αριστερούς.
το πολυτεχνειο ανηκει στους μηχανικους του.
Κάνεις λάθος φίλε μου!!
Αυτοό περί καπηλείας του Πολυτεχνείου είναι ψέμα!
Αυτό το ότι το ανήκει σε δεξιοπύς και αριστερούς είναι ψέμα!
Θα μας πεις πότε ανγνώρισε η ΔΑΠ το Πολυτεχνείο??Μήπως το 96???
Θες να μας πεις ότι το Εξω αι ΗΠΑ-Έξω το Νατο,ότι το Ψωμί-Παιδεία-Ελαυθερία το έγραψαν οι δεξιοί??
Ρε μη μας τρελάνετε τελείως!!
΄Μήπως στα ξερονήσια έστελνε η Χούντα τους δεξιούς??
Ημαρτον ρε!!!
Στο τέλος θα μάθουμε ότι ο Καραμανλής΄ήταν πίσω από τα κάγκελα,ο Μειμαράκης συντόνιζε τον αγώνα και ότι ο Μητσοτάκης βασανιζόταν μέχρι θανάτου στα ΕΑΤ ΕΣΑ!
Υ.Γ Αυτοί που κυβέρνήσανε 20 χρόνια τώρα,αυτοί καπηλευτίκαν το Πολυτεχνείο όσο κανείς άλλος!Ηταν αυοί που τα έπαιρναν από εδώ και από εκεί,που τα έδιναν από εδώ και από εκεί και χρησιμοποίησαν το παρελθόν τους για να χτίσουν τη πολτική τους καριέρα και να γεμίσουν τις τσέπες των αφεντικών τους!Ουστ Πρασινοκόλακες!
12.26 den afineis tis malakies megalo paidi poy milas gia taxeis kai apoxroseis..se symferei na milas gia taxeis gia na kerdoskopeis eis varos toy laoy aytoplasarizomenos os epanastatis, thireytis eleyterion enantia ston imperialismo kai alles paparies poy stin poreia toy xronoy exoyn ginei meggeni se kathe eksyxronismo tis ellados...sas exoyme parei xampari..to laiko kinima den sikonei kapileia..den eisai esy o ekprosopos toy ftoxoy kai katafronemenoy..oute toy foititi poy zitaei antagonistika panepistimia kai ousiastiki paideia...oi ritoreies mias allis epoxis den pianoun pia..ola ta gnosta paidia toy polytexneioy apodeixtikan ixira lamogia..gnisioys epanastates agonistes psaxno ston panagouli,ton lambraki,sto misio kai ston anonymo ellina poy den forese pote kommatiko korse..oi ypoloipoi eiste gia ftysimo..eytyxos pou sas viosame epi pasok kai sas mathame...to parakratos tis dexias kai oi malakies tis anedeixan to parakratos tis aristeras kai toys gialatzi ekfrastes tis...to polytexneio anikei ston ellina agonisti poy psaxnei tin taytotita toy ,poy exyse aima kai dakrya ekeini tin nyxta kai exakolouthei na ypomenei ton apo ixo mia exegersis pou anedeixe kairoskopoys kai ekmetaleytes toy laikoy fronimatos...artemis
ΜΙΛΑΤΕ ΣΙΓΑΝΑ
ΡΥΘΜΙΣΤΕ ΤΗ ΦΩΝΗ ΣΑΣ
...................
Ν ΑΚΟΥΣΕΤΕ ΠΩΣ ΦΟΥΣΚΩΝΑΝ
ΤΑ ΛΑΡΥΓΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΙΝΟΝΤΑΣ
ΜΙΣΟΣ ΟΙ ΧΑΦΙΕΔΕΣ
ΠΩΣ ΓΕΜΙΣΕ ΒΟΘΡΙΛΑ ΤΟ ΠΡΩΙΝΟ
ΤΗΣ 21ης ΑΠΡΙΛΙΟΥ ΚΑΙ ΤΡΕΧΑΜΕ
Ν ΑΝΑΠΝΕΥΣΟΥΜΕ
Ν ΑΚΟΥΣΕΤΕ ΠΩΣ ΔΙΑΣΥΡΘΗΚΑΝ
ΚΑΒΑΛΑ ΣΤΑ ΓΑΙΔΟΥΡΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
ΛΕΞΕΙΣ ΙΕΡΕΣ ΟΠΩΣ; Ε Λ Λ Α Σ
Χ Ρ Ι Σ Τ Ο Σ ΜΕ ΣΤΡΙΓΓΛΙΕΣ
ΚΑΙ ΜΑΥΡΟ ΠΥΡ............
ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΠΟΥ ΕΦΤΥΝΑΝ
ΑΙΜΑ ΣΤΑ ΜΠΟΥΝΤΡΟΥΜΙΑ
ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΑΣ ΜΕΙΝΕΙ ΠΑΝΤΑ
ΜΕ ΤΗΝ ΠΥΛΗ ΓΚΡΕΜΙΣΜΕΝΗ
Χ.
Πέρασε και ο Τσίπρας από το πολυτεχνείο;
Να τι έκανε για τους αγώνες του. Λουφα κα Παραλλαγή.
Οι σοσιαληστές σε όλη τους την ΜΕΓΑΛΟΠΡΕΠΕΙΑ. ΟΥΣΤ
Την άνοιξη του 2003 (υπουργός Αμυνας ήταν ο Γιάννος Παπαντωνίου), ο 29χρονος τότε Αλέξης Τσίπρας αποφασίζει πως ήρθε η ώρα να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία.
Γνωρίζοντας προφανώς ότι τα πράγματα είναι δύσκολα στο Στρατό Ξηράς όπου και είχε επιλεγεί για να υπηρετήσει την πατρίδα, βρήκε μέσο και στήριξη στην τότε κυβέρνηση. Ετσι, ζήτησε και πέτυχε να κάνει μετάταξη στο Πολεμικό Ναυτικό.
Εκανε, δηλαδή, αυτό που όταν απολύθηκε άρχισε μετά να κατηγορεί. Σε άρθρο του στην «Ελευθεροτυπία», τον Μάρτιο του 2007, αναφέρει:
«Ο στρατός παραμένει ένας χώρος όπου βουλευτές και πολιτευτές, κυβερνητικοί ή μη, μπορούν να κάνουν τα ρουσφετάκια τους και τις εξυπηρετήσεις τους...» και «...τα αστικά στρατόπεδα υπάρχουν μόνο για να εξυπηρετούνται τα λεγόμενα "βύσματα"».
Ετσι, ο 29χρονος τότε Αλέξης Τσίπρας, τον Ιούλιο του 2003, αφού κατάφερε αυτό που για τους περισσότερους (χωρίς μπάρμπα στην Κορώνη) παραμένει όνειρο θερινής νυκτός, να μεταταχθούν, δηλαδή, στο Πολεμικό Ναυτικό, ξεκίνησε τη στρατιωτική του θητεία.
Ο κ. Τσίπρας παρουσιάστηκε στο Κέντρο Εκπαίδευσης Παλάσκα (ΚΕΠΑΛ) του Πολεμικού Ναυτικού, που εδρεύει στον Σκαραμαγκά. Εκεί, αφού πέρασε τη βασική εκπαίδευση διάρκειας 50 ημερών, πήρε μετάθεση για τη μονάδα του.
Ο ναύτης Τσίπρας τοποθετήθηκε στη διοίκηση του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού, στη λεωφόρο Μεσογείων, στο Πεντάγωνο. Δηλαδή, μέσα στην καρδιά του υπουργείου Εθνικής Αμυνας. Για να υπηρετήσεις εκεί τη θητεία σου θα πρέπει να διαθέτεις τεράστιο βύσμα.
Γεγονός που σημαίνει ότι ή ο κ. Τσίπρας έκανε χρήση δεύτερου βύσματος ή χρησιμοποίησε το αρχικό του.
Ο ίδιος δηλώνει στη συνέντευξή του: «Δεν μπορώ να πω ότι κακοπέρασα, αλλά εκείνη την εποχή αισθανόμουν ότι αν μ' έπιανες από τη μύτη θα έσκαγα». Ετσι έψαξε και βρήκε ένα νόμο του Ακη Τσοχατζόπουλου, που έλεγε ότι αν είσαι στο στρατό και κατέβεις υποψήφιος βουλευτής παίρνεις προσωρινή απόλυση κι επανέρχεσαι μετά.. Αυτό ήταν!
Ο ναύτης Αλέξης, για να αποφύγει προσωρινά το γραφείο του στο Πεντάγωνο, κατέβηκε υποψήφιος, απολύθηκε προσωρινά (κάνοντας ένα time out) και στη συνέχεια επανήλθε στις τάξεις του Ναυτικού.
Στο μεταξύ, η στρατιωτική θητεία είχε μειωθεί κατά τρεις μήνες κι έτσι, σύμφωνα πάντα με τον ίδιον, εκεί που χρωστούσε έξι μήνες, υπηρέτησε τρεις και... καλός πολίτης.
Μάλιστα, τους τελευταίους μήνες ο trendy Αλέξης πέρασε «ζωή και κότα».
Το ομολόγησε ο ίδιος: «Ασε που είχε πέσει τρελό σύρμα στη μονάδα ότι ήμουν υποψήφιος βουλευτής και από κει που με στέλνανε για αγγαρείες, μόνο προσοχές δεν μου βαράγανε!» Ο ναύτης Αλέξης Τσίπρας απολύθηκε στις 28 Ιουλίου 2004.
Πάνω στους Ολυμπιακούς Αγώνες, δηλαδή.
Πηγή: Απόσπασμα από αφιέρωμα στο Πολυτεχνείο, εφημερίδα “Το Βήμα”, 17 Νοεμβρίου 2002
“Η εξέγερση του Πολυτεχνείου άρχισε με ένα ψέμα, θυμάται ο φαρμακοποιός Διονύσης Μαυρογένης. Ενα «αριστερίστικο» ψέμα: ότι η Αστυνομία χτυπάει φοιτητές στο Πολυτεχνείο. Ηταν Τετάρτη 14 Νοεμβρίου 1973. Μεσημέριαζε όταν ο φαρμακοποιός Γιώργος Γαβριήλ πλησίασε τους συναδέλφους του στη Φυσικομαθηματική, έκλεισε το μάτι σε κάποιους από αυτούς και τους ανακοίνωσε βαρύγδουπα: «Σκοτώνουν τα αδέλφια μας στο Πολυτεχνείο». Η Φυσικομαθηματική ήταν σχολή με δύναμη των αριστεριστών και σε αυτήν, όπως και στην Ιατρική, την «κίτρινη σχολή» στήριζαν οι πέραν των δύο Κομμουνιστικών Κομμάτων φοιτητικές παρατάξεις της άκρας Αριστεράς τη δυνατότητα να κερδίσουν την πλειοψηφία σε συνελεύσεις των σχολών.
Ο φοιτητής Ιατρικής Νίκος Σιδέρης, 21 ετών τότε, θυμάται ότι κάπως έτσι ξεκίνησε και η διαδήλωση από τη Νομική όπου βρισκόταν. Το σύνθημα της κατάληψης πανεπιστημιακών κτιρίων είχε ακουστεί για πρώτη φορά στις αρχές του Νοέμβρη 1973 και η Νομική σε καμία περίπτωση δεν προσφερόταν για κατάληψη τόσο εξαιτίας της αρνητικής εμπειρίας του Φλεβάρη όσο και εξαιτίας της θέσης της: μπορούσε εύκολα να απομονωθεί από τον κόσμο που κυκλοφορούσε στο κέντρο.
* Η πρώτη αντίδραση
Τριακόσιοι πενήντα φοιτητές, που αργότερα θα χαρακτηριστούν σε φύλλο της Πανσπουδαστικής «350 προβοκάτορες της ΚΥΠ», μπαίνουν στο Πολυτεχνείο αφού πρώτα «μερικοί από αυτούς έχουν ρίξει μερικά νεράντζια στους μπάτσους» (Μαυρογένης) και «τους έχουν περιλούσει με μερικές σκληρές φράσεις» (Σιδέρης). Η Αστυνομία χτυπάει τη διαδήλωση με αποτέλεσμα οι μισοί περίπου από τους διαδηλωτές να βρουν καταφύγιο στο κτίριο του Πολυτεχνείου και οι άλλοι μισοί να σκορπιστούν στους γύρω δρόμους.
Στο Πολυτεχνείο οι φοιτητές των σχολών του ιδρύματος βρίσκονται εν συνελεύσει για φοιτητικά ζητήματα με κεντρικό αίτημα τις ελεύθερες φοιτητικές εκλογές. Οι «εισβολείς» αντιμετωπίζονται από τους προσκείμενους στον «Ρήγα Φεραίο» και στην Αντι-ΕΦΕΕ συνδικαλιστές των σχολών του Πολυτεχνείου σαν ενοχλητικοί παρείσακτοι. Μια κατάληψη αντιμετωπίζεται από τους συνδικαλιστές των σχολών του Πολυτεχνείου σαν κάτι που «δεν έχει προοπτική» (Δ. Χατζησωκράτης). Στο μεταξύ φθάνει στην Ομόνοια το τρένο «Πειραιεύς - Αθήνα» γεμάτο φοιτητές από τη Βιομηχανική. Τους είχαν ειδοποιήσει φοιτήτριες της Φιλοσοφικής που είχαν φτάσει στο Πολυτεχνείο με την ομάδα της πορείας από τη Σόλωνος και ξαναβγήκαν για να κινητοποιήσουν τους σπουδαστές των απομακρυσμένων σχολών. Οι «μαντατοφόροι» ήταν παιδιά της ΚΝΕ και της Αντι-ΕΦΕΕ που πάλευαν μέσα τους «η επιθυμία για μια μεγάλη αντιδικτατορική εκδήλωση και ο δισταγμός, με την έννοια της πολιτικής εκτίμησης, για κάτι που δεν “πολυελέγχεις” και για το επόμενο βήμα»… Αρχίζει η συζήτηση για το τι είναι πιο σωστό: μένουμε «μέσα», όπως ήθελε η πέραν των ΚΚ κομμουνιστική Αριστερά, ή βγαίνουμε «έξω», όπως επιθυμούσαν «Ρήγας » και Αντι-ΕΦΕΕ; Γιατί, όπως λέει ο ψυχίατρος σήμερα Νίκος Σιδέρης, το Πολυτεχνείο ήταν «μια οικογενειακή υπόθεση της κομμουνιστικής Αριστεράς…».
* Οι δύο τακτικές
«Πιστεύαμε» λέει σήμερα ο Δ. Μαυρογένης «ότι το Πολυτεχνείο θα μπορούσε να αποτελέσει πόλο συσπείρωσης για να μαζευτεί ο κόσμος. Κατά συνέπεια η επιλογή μας ήταν “μένουμε μέσα”». Οι αντίπαλοι της κατάληψης ακολούθησαν δύο διαφορετικές τακτικές. Την Τετάρτη το βράδυ οι συνδικαλιστές της Αντι-ΕΦΕΕ κάνουν προσπάθεια εγκαταλείποντας τον χώρο να οδηγήσουν το πλήθος που εν τω μεταξύ έχει συγκεντρωθεί γύρω από το Πολυτεχνείο «έξω», εκτιμώντας ότι οι συνθήκες για μια μετωπική σύγκρουση δεν ήταν ώριμες. «Δεν υπάρχει η δυνατότητα ανατροπής του στρατιωτικού καθεστώτος» ήταν η θέση του «Ρήγα Φεραίου», με την οποία συμφωνούσε και η Αντι-ΕΦΕΕ. Ο Ν. Σιδέρης όμως θυμάται ότι, σε αντίθεση με την Αντι-ΕΦΕΕ που προσπαθούσε είτε να «καπελώσει» είτε να σταματήσει τις εξελίξεις, ο «Ρήγας» «έδειχνε νομιμοφροσύνη στους μαζικούς χώρους».
Η πρόταση των «Ρηγάδων» ή των προσκείμενων στον «Ρήγα» συνδικαλιστών ήταν να συνδυαστεί μετά την Πέμπτη ένας απεγκλωβισμός με διαδηλώσεις στο κέντρο της Αθήνας με το αίτημα για τη δημιουργία κυβέρνησης εθνικής ενότητας. Η πρόταση αυτή απορρίφθηκε μεν, αλλά το αίτημα για σχηματισμό κυβέρνησης εθνικής ενότητας μεταδόθηκε αργότερα από τον ραδιοφωνικό σταθμό του Πολυτεχνείου.
Η Νάντια Βαλαβάνη, 19χρονη φοιτήτρια τότε και μέλος της Αντι-ΕΦΕΕ, περιγράφει μια εικόνα που δείχνει πόσο εύθραυστες ήταν οι όποιες κομματικές γραμμές - το κύμα του αυθορμητισμού. Ήταν γύρω στις 10.00 το βράδυ της Τετάρτης. «Ένας νέος σκαρφαλωμένος σε ένα τραπέζι κραυγάζει όσο αντέχει η φωνή του “γιατί πρέπει να μείνουμε μέσα”. Μαοϊκός, θα είναι, σκέφτηκα». Είχε κάνει λάθος. Ο Στέλιος Λογοθέτης ήταν μέλος της ΚΝΕ και μετέπειτα μέλος της Συντονιστικής του Πολυτεχνείου. «Η γραμμή του ΚΚΕ και του ΚΚΕ Εσωτερικού ήταν οργανωμένη απαγκίστρωση με διαδηλώσεις, μαζικοποίηση του κινήματος και σταδιακή κλιμάκωση του αγώνα, η οποία ξεπεράστηκε σύντομα. Και σίγουρα από το μεσημέρι της Πέμπτης, όταν πια συνέρεε πλήθος κόσμου, το Πολυτεχνείο έγινε κέντρο αντίστασης και η απάντηση δεν μπορούσε να είναι άλλη από μετωπική σύγκρουση» λέει η Νάντια Βαλαβάνη.
* Η Πέμπτη της χαράς
Σε κάθε περίπτωση οι «καταληψίες» έχουν επιβάλει τη θέλησή τους το πρωί της Πέμπτης καθώς η επιλογή «μένουμε μέσα» έχει αγκαλιαστεί από αυτό που ο Σιδέρης σήμερα αποκαλεί «θαλπωρή του πλήθους». Εκείνο το πρωί η Νάντια Βαλαβάνη χρειάστηκε να φύγει για μία ώρα. Είχε παράνομο ραντεβού με τον καθοδηγητή της: «Μου έβαλε το θέμα της απαγκίστρωσης, τον κίνδυνο αν γίνει κατάληψη να πισωγυρίσει το κίνημα, και μου έδωσε μια σακούλα με τρυκάκια που έγραφαν από τη μια μεριά “Κάτω η χούντα” και από την άλλη “Ελεύθερες Φοιτητικές Εκλογές”. Δηλαδή όλα αυτά που είχαν ήδη τελειώσει. Πού να τα ρίξω στον αέρα; Τα κράτησα στην τσέπη μου και τα πέταξα πολύ αργότερα στο περιστύλιο της Σχολής Καλών Τεχνών».
Η Νάντια Βαλαβάνη είναι σίγουρη για το Πολυτεχνείο ότι «δεν θα μπορούσε να τελειώσει αλλιώς. Η μόνη νίκη ήταν αυτό: να κρατήσει. Μπορεί να ήταν πρόωρο, ίσως αν γινόταν μετά από έξι μήνες τα πράγματα να ήταν αλλιώς, αλλά η ιστορία δεν γράφεται με στρατηγικά σχέδια επί χάρτου. Υπάρχει και στρατηγική στιγμή».
Δεν υπάρχει σχεδιασμός, όλα γίνονται βήμα βήμα και τα συνθήματα και οι επιλογές «τροφοδοτούνται από την ισχυρή πολεμόχαρη διάθεση των ημερών» (Σιδέρης). Αρχίζει να λειτουργεί η άμεση δημοκρατία. Ανά τέσσερις ώρες συγκροτούνται συνελεύσεις. Σε αυτές εμφανίζονται οι εκπρόσωποι στη Συντονιστική Επιτροπή που έχει εκλεγεί την Πέμπτη και δίνουν πληροφορίες. Στελέχη των παρατάξεων που πρόσκεινται στα δύο ΚΚ και έχουν πάρει απολυτήριο μόλις από τον στρατό εμφανίζονται στον «χώρο» σε μια προσπάθεια να στρέψουν τις εξελίξεις σε όφελος των επιλογών τους. Ο Γραμματέας του «Ρήγα» Σταύρος Τσακιράκης έχει τους γονείς του και περιμένουν σε ένα ξενοδοχείο του κέντρου για να πεταχτεί ως τη… συνέλευση της Νομικής. Οι άνθρωποι θα περιμένουν μερικές ημέρες. Ο Τσακιράκης δεν καταφέρνει να πείσει τη συνέλευση της σχολής του για την ορθότητα των απόψεων της δικής του οργάνωσης και οι δύο σύντροφοί του εκλέγονται μεν από τους «καταληψίες» της Νομικής αλλά με εντολή αντίθετη από εκείνη της ηγεσίας του «Ρήγα»: «Δεν σταματάμε. Μένουμε μέσα». Αργότερα στη Συντονιστική Επιτροπή ο Χρύσανθος Λαζαρίδης και ο Χρήστος Λάζος στηρίζουν τη γραμμή της συνέλευσής τους.
Η πρώτη Συντονιστική Επιτροπή του Πολυτεχνείου σιγά σιγά οργανώνει την εσωτερική ζωή και αναζητεί «ενιαίο τρόπο έκφρασης ακόμα και στα συνθήματα, που έπρεπε να αφουγκράζονται το πλατύ αίσθημα του κόσμου κατά της δικτατορίας» λέει ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, φοιτητής της Φυσικομαθητικής τότε και βουλευτής του ΣΥΝ σήμερα. Η χούντα τα ακραία συνθήματα - μαζί με τις κατηγορίες για όργια, για… τρίγωνα και τετράγωνα - τα αξιοποιούσε για να δυσφημήσει το κίνημα ή να το περιθωριοποιήσει. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που θυμούνται τη… μάχη για το ποιος θα πρωτοπάρει τον πολύγραφο: «Ο Νίκος Μπαλής, αναρχικός, έδινε μάχη στήθος με στήθος. Εγραφαν συνθήματα όπως “Κάτω το κράτος”, “Ευνουχίστε τον πλανήτη από τον φαλλό της εξουσίας”…».
Τελικά τα συνθήματα που κυριαρχούν είναι: «Κάτω η χούντα», «Εξω οι Αμερικάνοι», «Απόψε θα γίνει Ταϊλάνδη», «Ψωμί - Παιδεία - Ελευθερία».
Από το μεσημέρι της Πέμπτης έχει μπει σε λειτουργία ο ραδιοφωνικός σταθμός, εκπέμπει στους 1015 μεγάκυκλους και ακούγεται σε ολόκληρο το Λεκανοπέδιο: «Το χουντικό καθεστώς χρεοκόπησε σε όλους τους τομείς. Προσπαθεί να διασωθεί με σπασμωδικές ενέργειες, που το κάνουν όλο και τυραννικότερο, όλο και πιο ανυπόφορο. (…) Λαέ, σε καλούμε σε γενική απεργία!». Το Πολυτεχνείο πλημμυρίζει κόσμο. Φτάνουν μαθητές, εργάτες, φοιτητές που είχαν εξαναγκαστεί λόγω συνδικαλιστικής δράσης σε στράτευση από το καθεστώς γυρίζουν πίσω - τους αποστράτευσαν στο πλαίσιο της φιλελευθεροποίησης Μαρκεζίνη - και μπαίνουν μαζικά στο Πολυτεχνείο.
Την Πέμπτη το βράδυ γίνεται σύσκεψη στο Πολυτεχνείο όπου η ΚΝΕ κατεβάζει πρόταση για διάλυση της κατάληψης με τη μέθοδο που είχε ακολουθηθεί στην πρώτη κατάληψη της Νομικής. Δεν ήταν ίδιες οι συνθήκες για να περάσει. «Και για μένα ήταν δύσκολη η στιγμή της διαπραγμάτευσης που έκανα με τον πρύτανη για την έξοδο από τη Νομική, κάτι που καταλάβαινα ότι λογικά ήταν ορθό αλλά συναισθηματικά επώδυνο» λέει ο Νίκος Μπίστης, που ήταν μέλος της συντονιστικής της πρώτης κατάληψης στη Νομική και μετά, στο Πολυτεχνείο, είχε τον ρόλο του συντονισμού των τοπικών συλλόγων και των διαδηλώσεων γύρω από το ίδρυμα. Μετά από εκείνη την κατάληψη το φοιτητικό κίνημα μαζικοποιήθηκε και ένα τμήμα του κόσμου έμπαινε πλέον ταχύτατα στις παράνομες οργανώσεις. «Η γραμμή της κλιμάκωσης του αγώνα ξεπεράστηκε στο Πολυτεχνείο και η δυναμική των πραγμάτων οδήγησε στο “όλα ή τίποτα”» λέει.
* Εκλογή επιτροπής
«Η Πέμπτη ήταν για μας μέρα “γιορτής”. Όλη η Αθήνα ήταν στο πόδι» γράφουν πολλοί στο ημερολόγιο της μνήμης. Σε αυτό το κλίμα, αρκετοί σημειώνουν: «Μα, καλά, δεν βρέθηκε κάποιος από τους αστούς πολιτικούς να πει “ναι, μπορείτε να ρίξετε τη χούντα, ελληνικέ λαέ”; Περιμέναμε ότι ο Μαύρος, ο Κανελλόπουλος θα στήριζαν το σύνθημα “Γενική απεργία” ώστε ο πολύς κόσμος που ήταν κατά της δικτατορίας να ανοίξει τα φτερά του νιώθοντας εμπιστοσύνη. Ο αστικός πολιτικός κόσμος δεν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων. Έγιναν επαφές από την πλευρά της Αριστεράς αλλά δεν εισακούστηκαν».
Στο Πολυτεχνείο όταν ήρθε η ώρα τού «όλα ή τίποτα» το ΚΚΕ και το ΚΚΕ Εσωτερικού ήταν εκεί, δεν έλειψε κανένας, λέει ο Νίκος Μπίστης.
Την Πέμπτη το βράδυ εκλέγεται η 35μελής Συντονιστική Επιτροπή που θα διαχειριστεί την κατάληψη ως τη βίαιη εκκένωση του Πολυτεχνείου τα ξημερώματα του Σαββάτου. Το οξύμωρο είναι ότι τη διαχείριση σε μια σειρά κρίσιμους τομείς της οργάνωσης της ζωής αναλαμβάνουν στελέχη της Αντι-ΕΦΕΕ (περιφρούρηση, ιατρικό, επιμελητεία).“
Το κακό με όλους αυτούς που κατέλαβαν τις υπέρ υψηλές θέσεις και τους παχυλότατους μισθούς,αφότου αγωνίστηκαν,είναι ότι δημιούργησαν τους μηχανισμούς και τις συνθήκες ώστε να μην μπορούν να κουνηθούν από τους επόμενους...
ΣΗΜΑΙΕΣ ΚΑΙ ΓΑΡΥΦΑΛΑ, ΕΜΠΟΡΙΟ ΚΙ ΑΠΑΤΗ ΚΑΙ ΛΟΓΙΑ ΕΠΙΣΗΜΩΝ ΣΤΟ ΚΕΝΟ...
Ανώνυμε 2:28 προφανώς ή είσαι τόσο άσχετος, ή είσαι κανένα 18χρονο. Η Χούντα φυσικά και κυνήγησε και δεξιούς που δεν συμφωνούσαν μαζί της. Ο αξιωματικός Σπύρος Μουστακλής που έμεινε ανάπηρος από τα χτυπήματα των βασανιστών του είναι ένα παράδειγμα. Την ώρα που ο Αντρέας, ο Θοδωράκης και η Μελίνα γυρνούσαν την Ευρώπη κάνοντας διακοπές με διαβατήρια που τους έδωσε ο ΠΑτακός. Και ο Μητσοτάκης ήταν ο τελευταίος πολιτικός που βγήκε από τις φυλακές.Άντε διάβασε λίγο!
Artemi....καληνύχτα...
Καλά φιλαράκο!
Η συντριπτική πλειοψηφία αυτών που κυνήγησε η Χούντα ήταν άνθρωποι της αριστεράς!
Το βράδυ της 21ης Απριλίου οι πρώτοι που κλειστήκαν στις φυλακές ήταν αριστεροί πολίτες!!
Οι πρώτοι που αντέδρασαν στη Χούντα ήταν οι Αριστεροί!
Ο Παπαδόπουλος στην πρώτη του ομιλία είπε ....οι άλλοι μπορούν να πιστεύουν σε όποιο σύστημα θέλουν,οι Έλληνες δε μπορούν να πιστεύουν εις το Κομμουνισμόν..
Υ.Γ 1 Μερικοί που γράφεται δε ξέρετε από διάλογο.Πετάτε χαρακτηρισμούς του στυλ,άσχετος,λες μαλακίες,ειρωνίες κ.τ.λ
Δε βοηθου΄ν το διάλογο!
Το μόνο που βοηθου΄ν είναι το blog να έχει 10-15 παραπάνω αναρτήσεις αλλά ουσία στο διάλογο καμία!
Μέσα από το μικρόφωνο η φωνή του Μήτσου Παπαχρήστου ταξιδεύει: «Μην φοβάστε τα τανκς», «Φαντάροι είμαστε αδέρφια σας. Μη γίνετε δολοφόνοι» «Κάτω ο φασισμός».
Στέκομαι λίγα μέτρα από το πορτάκι της πύλης. Τα μάτια καίνε . Είναι πρησμένα από την συνεχή έκθεση τους στα δακρυγόνα όλο το τελευταίο 24ωρο.
Το ίδιο συμβαίνει σε όλους μας. Δεν παραπονιόμαστε. Δεν το συζητάμε καν. Κοιταζόμαστε στα μάτια και μιλάμε με αυτά.
Η φωνή του Μήτσου ενώνεται με την δικιά μας «Σε γνωρίζω από την κόψη του σπαθιού την τρομερή...»
Άλλοι κρεμασμένοι στα κιγκλιδώματα και άλλοι πίσω από την Μερσεντές που έχουμε τοποθετήσει για να μη ανοίγει η κεντρική πύλη.
Είναι 2.58 η ώρα ξημερώματα του Σαββάτου 17 Νοέμβρη 1973. Το τανκ μαρσάρει απειλητικά και ο προβολέας του μας τυφλώνει.
Ένας αξιωματικός με μια κίνηση του χεριού του, δίνει την εντολή να ξεκινήσει το τανκ. Έρχεται κατά επάνω μας, φρενάρει στιγμιαία απότομα και κατόπιν πέφτει επάνω στην πύλη συντρίβοντας την.
Ανατριχιαστικός ήχος από αυτούς που ποτέ στην ζωή σου δεν ξεχνάς. Η κόρνα του αυτοκινήτου κολλημένη μοιάζει σειρήνα θανάτου. Επικρατεί πανικός. Μέσα σε ουρλιάσματα τρόμου και ενώ οι σφαίρες πέφτουν από αόρατους σκοπευτές, αστυνομικές δυνάμεις και στρατιώτες εισβάλουν στον χώρο.
Η Πέπη έχει τραυματιστεί , ο Νίκος κτυπημένος από κλομπ αιμόφυρτος δίπλα μου παραπαίει . .
Ένας στρατιώτης έχει κατέβει από το τανκ και προτάσσει το όπλο του σε ένα φοιτητή. «Κωλόπαιδο, θα σε καθαρίσω» του φωνάζει.
Τα βλέμματα μας διασταυρώνονται. Τα μάτια του παγερά , κρύα σαν του θανάτου, σου έδιναν την εντύπωση ότι μας μισούσε, ότι μας θεωρούσε κοινωνικά παράσιτα.
Για μια στιγμή νομίζω ότι θα γυρίσει το όπλο του επάνω μου.Αρχίζω και τρέχω προς την πλευρά της οδού Στουρνάρα .
Από παντού δέχομαι συνεχώς κτυπήματα. Το αίμα που κυλά από το κεφάλι μου στο πρόσωπο μου με εμποδίζει να βλέπω καθαρά. Η ανθρώπινη βαρβαρότητα, ... μου έδειχνε το αληθές προσωπείο της. Δύο -τρία λεπτά , .....μια αιωνιότητα..
Μέσα στον ορυμαγδό και τη σύγχυση καταφέρνω και δρασκελίζω τα κιγκλιδώματα που έχουν πέσει από την πίεση πλήθους ανθρώπων.
Από έξω συνεχίζεται το ίδιο μαρτύριο. Από παντού κτυπήματα.. Στην γωνία Στουρνάρα και Μπουμπουλίνας σκοντάφτω και πέφτω. Νοιώθω το σκοτάδι να με κυριεύει και να απλώνεται σε όλο μου το σώμα..
Από το μυαλό μου περνούν σαν ταινία όλα τα αγαπημένα μου πρόσωπα. Ως εδώ σκέφτομαι.
Ξάφνου , ένα τράνταγμα διακόπτει βίαια την ταινία στο μυαλό μου και με επαναφέρει στην πραγματικότητα.. Νοιώθω ένα χέρι να με αρπάζει από τον γιακά του μπουφάν μου. Με σηκώνει με απίστευτη δύναμη όρθιο .Τον κοιτάζω . Τα μάτια του ζεστά, αναβλύζουν καλοσύνη και ανθρωπιά. Είναι ένας στρατιώτης των ΛΟΚ. Αμούστακο παιδί σαν και εμένα.
Φύγε φίλε φωνάζει. Τρέξε …τρέξε !
Από τότε πέρασαν 35 χρόνια και η μνήμες της εξέγερσης του Πολυτεχνείου έχουν περάσει από χιλιάδες κύματα .Έχουν ξεθωριάσει και έχουν ατονήσει .Κάποιοι από τους φίλους που ζήσαμε μαζί εκείνες τις τέσσερις μέρες και τρεις νύχτες , ….εξαργύρωσαν τον αγώνα μας.
Η φαρσοκωμωδία της ιστορίας είναι ότι εκείνοι που φανερά και μυστικά πρωταγωνιστούσαν στην εκκένωση του Πολυτεχνείου τις προηγούμενες ημέρες , κατέστησαν ψευδεπίγραφα τους εαυτούς τους στα χρόνια της μεταπολίτευσης ως …..τους κύριους εκφραστές της εξέγερσης. Ας είναι …δεν πειράζει!.
Κάποιοι ….άκαπνοι και απόντες εκείνης της εξέγερσης, καπηλεύτηκαν είτε για να ανέλθουν πολιτικά , είτε ενάντια στο πνεύμα του Πολυτεχνείου συμμετέχοντας σε τρομοκρατικές ενέργειες.
Όλοι όμως παραχάραξαν την έννοια του Πολυτεχνείου και από σταθμός ανεφοδιασμού για τους νέους για να φτάσουν εκεί που εμείς δεν φτάσαμε, το μετέτρεψαν σε εμποροπανήγυρη.
Όμως το Πολυτεχνείο δεν είναι κάτι νεκρό για να του κάνουμε μνημόσυνα και εθνικές γιορτές. Το Πολυτεχνείο είναι ο Δρόμος.
Είναι το σύμβολό της νεολαίας, της ελευθερίας, της εθνικής ανεξαρτησίας.
Οι σημερινοί νέοι μπορεί να μη έχουν να αντιπαλέψουν μια χούντα συνταγματαρχών.Έχουν να αντιπαλέψουν όμως ΜΗ ΦΑΝΕΡΕΣ χούντες και πιο επικίνδυνες από εκείνη που πολεμήσαμε εμείς.
Έχουν να αντιπαλέψουν την χούντα των διαπλεκομένων , την χούντα του δημοσιογραφικού και πολιτικού κιτρινισμού , την χούντα της κατευθυνόμενης αποχαύνωσης , την χούντα του λαϊκισμού , την χούντα του πολιτικού και κοινωνικού Αλτσχάϊμερ και την χούντα της σαχλαμάρας.
Όλες αυτές τις χούντες …..τις φέραμε ΕΜΕΙΣ. Αυτοί που ματώσαμε εκείνο το ξημέρωμα της 17ης Νοέμβρη του 1973.
Εμείς τις κληρονομούμε στα παιδιά μας. Μπροστά σ` αυτές που ΕΜΕΙΣ δημιουργήσαμε, η χούντα του Παπαδόπουλου και του Πατακού μοιάζει φαιδρή καρικατούρα .Ένας πύργος από τραπουλόχαρτα.
Δεν είναι αργά. ΑΝ αναλογιστούμε με ειλικρίνεια τα λάθη μας , ΑΝ παραδεχτούμε ότι το πρόβλημα δεν μας κτυπά απλά την πόρτα ,αλλά είναι ήδη μέσα στο σπίτι μας και ΑΝ σκύψουμε με πραγματικό ενδιαφέρον στην νεολαία μας , υπάρχει κάποια ελπίδα.
Στην αντίθετη περίπτωση από θύματα … έχουμε γίνει θύτες !
Δημοσίευση σχολίου