OΙ 7 πληγές του κυκλοφοριακού

Αν το ψάξουμε λίγο παραπάνω, ενδεχομένως να καταλήξουμε σε τριψήφιο νούμερο «πληγών» οπότε θα προσπαθήσουμε να περιοριστούμε στα βασικά.

(1) Πεζοί: Σαν να μη τρέχει τίποτα! Γι’ αυτούς το οδόστρωμα είναι διάβαση πεζών σε όλα τα σημεία του και, φυσικά, έχουν πάντα προτεραιότητα. Όλη η πόλη είναι η αυλή του σπιτιού τους. Περπατάνε πάντα εκτός πεζοδρομίου (ενίοτε σπρώχνοντας και κάποιο καροτσάκι) ακόμα κι αν αυτό έχει πλάτος μεγαλύτερο των 5 μέτρων. Και, πάλι φυσικά, αλίμονο στον οδηγό που θα διανοηθεί να τους κορνάρει!
(2) Οδηγοί: Όπως λέμε «ερασιτέχνες δολοφόνοι». Πλήρης αδιαφορία για τον κώδικα, κινητό στο αυτί, τσιγάρο στο χέρι, δυνατή μουσική και το επικίνδυνο πάρτι στους δρόμους της πόλης αρχίζει. Θα πάρει το αυτοκίνητο να πάει για καφέ στην Ηλία Ηλιού ακόμα και αν μένει στο συντριβάνι. Δε θα αφήσει ποτέ πεζό να περάσει πρώτος ακόμα κι αν βρέχει καρέκλες και ο πεζός δεν κρατάει ομπρέλα. Θα κορνάρει με οποιαδήποτε αιτία (με αγαπημένη αιτία την προπορευόμενη γυναίκα οδηγό – ασχέτως αν φταίει για κάτι ή όχι) ακόμα και μπροστά στην κλινική του Κρικελή στις 4 το απόγευμα, θα διακόψει χωρίς διασταγμό την κυκλοφορία για να ξεφορτώσει και άλλα ωραία, απείρου κάλλους. Και φυσικά θα σταθμεύσει οπουδήποτε χωράει το όχημά του είτε είναι διάβαση πεζών είτε ράμπα αναπήρων είτε πεζοδρόμιο. Χωρίς δισταγμό!
(3) Στύλοι πεζοδρομίου: Πρέπει να βγουν όλα! Κακώς μπήκαν! Να μην μπορούμε να καβαλήσουμε ένα πεζοδρόμιο σαν άνθρωποι! Ντροπή! Και άρχισε το γλέντι. Αφού δεν μπορούμε να βγάλουμε τα κολονάκια στα κεντρικά σημεία της πόλης (δυστυχώς μας βλέπουν), απλώς… παρκάρουμε δίπλα σε αυτά ή εκτονωνόμαστε στα περιφερειακά. Χρησιμεύουν ως διαφημιστικοί χώροι (η χαρά του αυτοκόλλητου) και σε μερικά (για όνομα του Θεού) λείπει το καπάκι (το πάνω μέρος τους) οπότε ο κοίλος σωλήνας τους μετατρέπεται σε εξαιρετική τσιγαροθήκη ή κάδος απορριμμάτων που όμως… δεν αδειάζει ποτέ! Εννοείται βέβαια ότι αν δεν τοποθετηθούν με πυκνότητα τουλάχιστον 4(!) τεμάχια ανά μέτρο δεν μπορούν να ανακόψουν την έφοδο των δικύκλων στο πεζοδρόμιο.
(4) Δίκυκλα: Οι βασιλιάδες της σκόνης, οι άρχοντες της πόλης, του δρόμου και… του πεζοδρομίου. Οι easy riders! Το κυκλοφοριακό γι’ αυτούς είναι παιχνιδάκι. Ο δρόμος μπορεί να πνίγεται στην κίνηση αλλά γι’ αυτό υπάρχουν… τα πεζοδρόμια. (Οι πεζοί τελικά κινδυνεύουν πιο πολύ στο πεζοδρόμιο απ’ ό,τι στο δρόμο). Μη μου πείτε ότι δε σας έχουν κορνάρει ποτέ για να κάνετε στην άκρη ενώ περπατάτε αμέριμνοι στο πεζοδρόμιο! Οι ράμπες αναπήρων είναι η χαρά του αναβάτη. Τέλος πια στις ενοχλητικές αναπηδήσεις και στις φθορές! «Μα όλα τα σκέφτονται πια; Μπράβο!» καμαρώνει ο αναβάτης που διασχίζει την πλατεία στο συντριβάνι. Ούτε λόγος βέβαια για κράνος. Αλίμονο! Πώς θα μιλήσουμε στο κινητό με άνεση; Δε βολεύει! Εξατμίσεις, δόξα τω Θεώ, συνήθως υπάρχουν στις ηλικίες άνω των 25 αφού μάλλον η χρυσή εποχή του «Ρόδα, τσάντα και κοπάνα» έχει περάσει (πάλι δόξα τω Θεώ).
(5) Γραμμές φορτοεκφόρτωσης: Πρόσφατη σχετικά ανακάλυψη για τη διευκόλυνση του εμπορικού κέντρου. Φυσικά για τους εμπόρους της πόλης αποτέλεσε ιδιωτικό χώρο στάθμευσης και μάλιστα με τις ευλογίες του Δήμου. «Μπροστά στο δικό μου κατάστημα δεν είναι οι γραμμές; Ας κόψει το λαιμό του ο απέναντι! Πριν τις γραμμές δηλαδή πώς ξεφόρτωνε; Όταν δεν φορτοεκφορτώνω εγώ, θα παρκάρω το αμάξι μου! Γιατί να περπατάω μετά τη δουλειά; Κλείνω το μαγαζί, μπαίνω στο αμάξι και φτάνω σπίτι σε 5 λεπτά. Ταλαιπωρία τέλος! Γιατί διαμαρτύρονται οι άλλοι; Δευτέρα-Τετάρτη-Σάββατο απόγευμα και ολόκληρη την Κυριακή το αφήνω ελεύθερο! Αχάριστοι!» Δεν τα λένε βέβαια, σίγουρα όμως κάπως έτσι τα σκέφτονται.
(6) Στάθμευση: Το διάσημο «parking» που κοντεύει να γίνει άγνωστη λέξη και στο Αγρίνιο, τουλάχιστον τις πρωινές ώρες στο κέντρο ή γενικότερα όταν είναι ανοιχτά τα καταστήματα. Ένα όχημα, ένας επιβάτης (κανόνας, ποτέ δύο άτομα στο ίδιο αυτοκίνητο, δεν κάνει) και γύρω-γύρω όλοι. Να πληρώσουμε για στάθμευση στο δημοτικό ή στα ιδιωτικά parking ούτε λόγος, να παρκάρουμε λίγο πιο μακριά από το κέντρο και να περπατήσουμε πάλι ούτε λόγος αλλά η γκρίνια, γκρίνια. Αν καταφέρεις και διακρίνεις έγκαιρα κάποιο άνοιγμα στην ατέλειωτη σειρά των σταθμευμένων οχημάτων και μόλις σχηματιστεί το χαμόγελο στα χείλη σου, παίρνεις την πίκρα: Ή θα είναι έξοδος χώρου στάθμευσης ή θα είναι pilotis πολυκατοικίας η οποία (παρανόμως) θα έχει δεσμεύσει το μισό ή ολόκληρο το οικοδομικό τετράγωνο ή απλά θα βρεις κάποιο χαρτοκούτι, μηχανάκι, καρέκλα ή άλλα ευφάνταστα αντικείμενα που θα δεσμεύουν τη θέση. Και άντε πάλι από την αρχή!
(7) Τροχαία: Καραμάνη αθάνατε βάλε τάξη στο χάος! Ο μοναχικός καβαλάρης, ο Dirty Harry της πόλης, ο δημόσιος υπάλληλος για τον οποίο πρέπει να γίνει ειδική διάταξη στο νέο ασφαλιστικό ώστε να μην πάρει ποτέ σύνταξη, ο άνθρωπος που συναγωνίζεται σε αναγνωρισιμότητα στην πόλη μόνο τον… Λάκη τον ταπετσέρη. Χαλάει ένα μπλοκ την ημέρα για κλήσεις, επειδή όμως ένας κούκος δε φέρνει ποτέ την άνοιξη, ο Αγρινιώτης οδηγός συνεχίζει απτόητος το… έργο του (τη δημιουργία χάους εννοούμε). Δε θέλει η Τροχαία, δεν μπορεί, ποιος ξέρει. Σημασία έχει ότι ο διαιτητής στο κυριακάτικο παιχνίδι του Παναιτωλικού σφυρίζει σε 90 λεπτά περισσότερο απ’ ό,τι όλοι οι τροχονόμοι του Αγρινίου όλη την εβδομάδα. Προσπαθήστε λίγο ακόμα, κύριοι, δε φεύγουν τα Καραπανέικα ούτε οι καφετέριες από τη θέση τους.

Ζητάμε ταπεινά συγνώμη από τους συμπολίτες μας που δεν αναγνώρισαν στις παραπάνω περιγραφές στοιχεία της καθημερινής τους συμπεριφοράς και τους συγχαίρουμε γιατί ανήκουν στους «Εκλεκτούς».
Πάντως, οι Εβραίοι τελικά γλίτωσαν από το Φαραώ και τις 7 πληγές με έξοδο. Μήπως ήρθε η ώρα;