Η κατάσταση των γηπέδων στο νομό-προτάσεις και λύσεις

Απόσπασμα Εισήγηση του Πάνου Ε. Παπαδόπουλου, μέλους του Δ.Σ. της ΕΠΣ Αιτωλοακαρνανίας και Προέδρου της Επιτροπής Αθλητικών Εγκαταστάσεων της ΕΠΣ στην ημερίδα της ΠΑΕ Παναιτωλικός, Σάββατο 13-3-2010 Παπαστράτειο Μέγαρο Αγρινίου, η οποία έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Παραθέτουμε ενδεικτικά τα παρακάτω σημεία:
Οι γηπεδικές εγκαταστάσεις στην Αιτωλοακαρνανία

Ποια είναι η κατάσταση σήμερα; Παρακολουθώντας πέντε χρόνια το πρόβλημα των γηπεδικών εγκαταστάσεων στο Νομό μας – πέραν κάποιων πραγματικά σημαντικών παρεμβάσεων στη βελτίωσή τους – σας κάνω κοινωνούς στα παρακάτω:
 Από τις 80 και πλέον εγκαταστάσεις, μόνο οι 10 έχουν τίτλους ιδιοκτησίας!
 Από τις 80 εγκαταστάσεις 10 έως 12 διαθέτουν χλοοτάπητα και υπάρχει προγραμματισμός για 3 έως 4 ακόμα!
 Ελάχιστες εγκαταστάσεις έχουν προσαρμοστεί στο νόμο, που επιβάλλει να υπάρχει πολεοδομική άδεια ώστε να δοθεί έγκριση τέλεσης αγώνων. Και αυτό λόγω των παρατάσεων που απ’ το 2005 και μετά δίνει η πολιτεία.
 Σε κάθε Δήμο υπάρχουν – κατά μέσο όρο – 2 έως 3 εγκαταστάσεις, με υποτυπώδη λειτουργία και συντήρηση με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
 Οργανωμένα αποδυτήρια, με όλες τις προδιαγραφές που απαιτούνται, έχουν μόνο 5 εγκαταστάσεις!
 Κερκίδες υπάρχουν περίπου σε 8 με 10 γήπεδα, τα υπόλοιπα δε στερούνται και στοιχειώδους χώρου για να αναπτυχθούν!
 Σε περίπου 15 εγκαταστάσεις δεν υπάρχει ηλεκτρικό και νερό, σε πολλές δε η ύδρευση βρίσκεται σε εξωτερικούς χώρους.
 Συνολικότερα η κατάσταση των αγωνιστικών χώρων στο 70% των εγκαταστάσεων είναι απαράδεκτη με κύρια στοιχεία αναφοράς τον αγωνιστικό χώρο και την περίφραξη αυτού.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ – ΤΕΛΙΚΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ
Θέλουμε λοιπόν να στηρίξουμε το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο και να βελτιώσουμε τις υπάρχουσες υποδομές; Αν ναι τότε:
1. Να απαιτήσουμε να υπάρξει ξεχωριστό τομεακό πρόγραμμα πολιτισμού – αθλητισμού, μέσα από το ΕΣΠΑ 2007 – 2013.
2. Να ζητήσουμε οι Δήμοι για φέτος να υλοποιήσουν από το τεχνικό τους πρόγραμμα ένα έργο τοποθέτησης χλοοτάπητα σε ένα γήπεδο του Δήμου τους με δικούς τους πόρους.
3. Η Ν.Α. μέσα από διαδικασία αξιολόγησης να εκτελέσει απ’ το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων 2010 τρία έως τέσσερα έργα τοποθέτησης κερκίδων και χλοοτάπητα σε κομβικά γήπεδα Α΄ κατηγορίας.
4. Να θέσουμε ως στόχο μέχρι το τέλος του 2010 να διαθέτει κάθε Δήμος ένα τουλάχιστον γήπεδο με χλοοτάπητα.
5. Να ενισχυθούν οι Δημοτικοί Αθλητικοί Οργανισμοί (ΔΑΟ) με προσωπικό και χρήματα ώστε να αναπτύξουν πραγματικές δράσεις μαζικής άθλησης και όχι να μιμούνται δράσεις του αγωνιστικού αθλητισμού.
6. Να μπουν κίνητρα χρηματοδότησης των αγωνιστικών χώρων από ΓΓΑ και ΟΠΑΠ που θα συνδυάζονται με την αγωνιστική πρόοδο, την ποιότητα και το ήθος του Σωματείου και η οποία χρηματοδότηση να κατευθύνεται – με διαδικασίες ουσιαστικού ελέγχου – στην βελτίωση των γηπεδικών εγκαταστάσεων.
7. Στην παραπάνω κατεύθυνση και στους μικρούς Δήμους όταν δεν υπάρχουν Δημοτικοί Αθλητικοί Οργανισμοί, να δημιουργηθεί τριμερής επιτροπή (Δήμος – Σωματείο – Αθλούμενοι) που θα αναλάβει διοικητικά καθήκοντα.
8. Θέσπιση αυτοτελούς κονδυλίου από τον κρατικό προϋπολογισμό, κατάργηση των έκτακτων επιχορηγήσεων, των ειδικών αδιαφανών λογαριασμών και των πελατειακών σχέσεων. Εσχάτως ζητείται από τα ερασιτεχνικά σωματεία και το ιστορικό τους, για να κριθεί τυχόν επιχορήγηση! Και το ερώτημα παραμένει: Πώς είναι δυνατόν ένα ποδοσφαιρικό σωματείο τουλάχιστον να συμμετέχει σε τοπικό πρωτάθλημα, χωρίς να έχει όλα τα νόμιμα έγγραφα; Έλεος κύριοι γραφειοκράτες! Η επιχορήγηση του αθλητισμού είναι κοινωνικό δικαίωμα, υπόθεση της πολιτείας και όχι του τζόγου.
9. Ειδική πρόβλεψη για αθλητικές υποδομές στις αγροτικές περιοχές, στη βάση της αντίληψης ότι μια κρατική πολιτική στον αθλητισμό οφείλει να αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο και να τέμνει ανάλογες πολιτικές στο χώρο της παιδείας, της υγείας και του πολιτισμού.
10. Όλες οι παραπάνω ενέργειες πρέπει να έχουν στο κέντρο της προσοχής τους τον άνθρωπο και τις κοινωνικά θετικές λειτουργίες του ποδοσφαίρου και του αθλητισμού. Και αυτό μόνο με την πολύπλευρη στήριξη του ερασιτεχνικού αθλητισμού μπορεί να γίνει.
Γιατί εάν και στο χώρο αυτό επικρατήσει μια “μισθοφορική” αντίληψη των πραγμάτων, καλύτερα όσοι απομείναμε να υπηρετούμε αγνά τον χώρο να πάμε σπίτια μας. Επιτρέψτε μου εδώ ένα προβληματισμό. Πρέπει να λύσουμε ένα γρίφο, με αφορμή την υπόθεση που συζητάμε: Έχουμε μια κοινωνική αντίθεση που οριοθετείται από την επιθυμία των πολλών για κάλυψη μιας κοινωνικής τους ανάγκης και την άρνηση – αδυναμία των λίγων (της εξουσίας δηλαδή) να την ικανοποιήσει. Άραγε θα τα καταφέρουμε;