Κυριακή 15 Νοεμβρίου 2009

Αγαπημένε συμμαθητή..


Σου γράφω μετά από πολλά χρόνια (πρέπει να είναι τουλάχιστον 30). «Τώρα με θυμήθηκες;», θα μου πεις. Σήμερα απλά σε έχω ανάγκη. Μπήκε χειμώνας στην πόλη και κρυώνω περίεργα πια. Όχι όπως τότε που στριμωχνόμαστε στην χωρίς θέρμανση αίθουσα του σχολείου, τρεις-τρεις στα θρανία και ο ένας έβαζε τα χέρια στις τσέπες του μπουφάν του άλλου, γιατί τα μπουφάν με τσέπες ήταν λίγο σπάνια, όπως θυμάσαι. Από τότε οι τσέπες, ξέρεις, έχουν γεμίσει με κινητά, κλειδιά αυτοκινήτου, i pod, πιπίλες, αλλά πουθενά ένα χέρι...
Αποφάσισα να πάω για καφέ σήμερα, μετά από μήνες (καπουτσίνο από τον καλό), πήρα και μία εφημερίδα κάνοντας ότι διαβάζω για να μην δείχνω εγκατελειμένο από τους άλλους άτομο, αλλά είδα γύρω μου ότι οι περισσότεροι κρατούσαν από μία εφημερίδα και σελίδα δεν άλλαζαν. Δε νομίζω να διάβαζαν, απλά καμουφλαριζόνταν κι αυτοί, όπως κι εγώ. Πουθενά δεν άκουγες γέλια και καθένας μας είχε επάνω στο τραπέζι τον καφέ με το πιατελάκι, το μπουκάλι με το νερό, τα μπισκοτάκια και έναν χυμό. Και θυμήθηκα τότε που παραγγέλναμε φραπέ ανά δύο και τον μοιραζόμαστε σαν να ήταν ιερή μεταλαβιά. Φραπέ γλυκό με γάλα και η θερμοκρασία να δείχνει -2 βαθμούς Κελσίου. Όλοι είχαμε το ίδιο γούστο, ακόμα κι αν κάποιοι δεν είχαν πιει γάλα ούτε από τη μάνα τους.
Σε βλέπω συχνά να περνάς από το απέναντι πεζοδρόμιο και ξέρω ότι η βιτρίνα δίπλα σου δεν έχει κάτι που να σε ενδιαφέρει, απλά αποφεύγεις την χαιρετούρα, όπως κάνω άλλωστε κι εγώ. Εσύ σέρνεις από το χέρι τα πιτσιρίκια σου κι εγώ τις σακούλες από το μανάβη. Μιλάς στο κινητό με τις ώρες αλλά ποτέ δια ζώσης με κανέναν, όπως κι εγώ. Αποφεύγουμε τα βλέμματα για να μην «καρφωθούμε». Να μην μας πάρουν χαμπάρι για τις ωραιοποιημένες ψεύτικες αλήθειες της ζωής μας. Μη και καταλάβουν ότι ο καπουτσίνο σου στέκεται στο λαιμό, ότι τα Σαββατοκύριακα τα σιχαίνεσαι όταν πρέπει να κλειστείς οικογενειακώς σε έναν ορεινό ξενώνα, ότι σε 15 μέρες παίζουν οι Metallica στο Βερολίνο κι εσύ δεν θα πας, ότι σου την «δίνει στα νεύρα» το βιτρώ πορτατίφ που σου κότσαρε η κυρά στο κομοδίνο, ότι τα χαλιά τα έκανε ο άνθρωπος για να τα πατάς και όχι να πηγαίνεις γύρω-γύρω για να μην τα λερώσεις, ότι ο γιος σου πρέπει να μάθει κιθάρα σαν τον Brian May και όχι πιάνο σαν την Μανωλίδου, ότι η υγιεινή διατροφή είναι καλή αλλά σε κάνει να νιώθεις ότι προετοιμάζεσαι για χειρουργείο, ότι αυτή την ζωή δεν την ονειρεύθηκες ούτε για τον πατέρα σου.
Έβαλε κρύο και δεν έχω τι να κάνω τα χέρια μου.

1978(1ο ΑΡΡΕΝΩΝ ΑΓΡΙΝΙΟΥ)

10 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ο ΑΠΟΣΤΟΛΕΑΣ ΕΙΝΑΙ 31 ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΦΕΥΓΟΝΤΑΣ 17ΧΡΟΝΩΝ ΑΠΟ ΤΟ ΑΓΡΙΝΙΟ. ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΝ ΘΩΜΑ,ΓΙΑΝΝΗ.ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ,ΣΠΥΡΟ,ΒΑΓΓΕΛΗ....ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΞΕΧΝΩ.ΤΟ ΤΜΗΜΑ ΜΑΣ ΗΤΑΝ ΤΟ 2οΚΛΑΣΣΙΚΟ...

Ανώνυμος είπε...

Να σαι καλα φίλε, άγνωστε φίλε..έτσι είναι και χειρότερα δυστυχώς.κι η ζωή περνά και νομίζουμε κιόλας πως ζούμε..

Ανώνυμος είπε...

Iounios 1978, mià teleftéa fotografia prin afissoume ta ihni mas ston palmo tou hronou...

31 hronia sti France kai to orama then hathike...

Vaggelis, Alekos, Giannis, Hristos... iparhoume yiati ehoume krateissei tin anassa tis zois pano sta matia tou hronou...

Na eissai kalà !

Paris.

Ανώνυμος είπε...

Ίσως το πιο αληθινό κείμενο που εχω διαβασει…Δυστυχώς μεγαλωσαμε…και ο χρόνος δεν γυρναει πίσω. Γι αυτό και πρέπει να απολαμβάνουμε όσα έχουμε. Aς «πατησουμε το χαλί» λοιπόν και ας κανουμε κατι κ για μας. Έτσι για να μπορούμε να λέμε στα 50, τι ωραία που ήταν στα 30

Ανώνυμος είπε...

ΦΙΛΕ ΄΄ΠΑΛΙΕ΄΄ ΤΟΥ 1ΟΥ ΑΡΡΕΝΩΝ, ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ!!!

ΜΗΠΩΣ ΗΛΘΕ Ο ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΔΓΥΡΙΣΟΥΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ ΣΥΜΜΑΘΗΤΕΣ ΠΙΣΩ ΣΤΟ ΑΓΡΙΝΙΟ, ΓΙΑ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΜΙΑ ΑΣΠΡΗ ΜΕΡΑ!!!!

ΑΝ ΚΑΙ ΕΞΙ ΧΡΟΝΙΑ ΝΕΩΤΕΡΟΣ(ΑΠΟΦΟΙΤΟΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΤΑΞΗΣ 1ΟΥ ΛΥΚΕΙΟΥ ΑΡΡΕΝΩΝ ΑΓΡΙΝΙΟΥ-1984), ΤΑ ΙΔΙΑ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΚΑΙ ΕΓΩ.

΄΄ΑΓΝΩΣΤΟΣ΄΄ ΜΕΤΑΞΥ ΄΄ΑΓΝΩΣΤΩΝ΄΄, ΄΄ΑΒΟΛΕΥΤΟΣ΄΄ Ή ΄΄ΑΤΑΚΤΟΠΟΙΗΤΟΣ΄΄ ΜΕΤΑΞΥ ΄΄ΒΟΛΕΜΕΝΩΝ΄΄,ΜΕ ΤΟ ΣΩΜΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΣΤΟ ΑΓΡΙΝΙΟ ΑΛΛΑ ΜΕ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΙΣΩΣ ΚΑΠΟΥ ΣΕ ΚΑΠΟΙΑ ΑΛΛΗ ΠΙΟ ΑΝΟΙΚΤΗ ΠΟΛΗ-ΔΙΕΞΟΔΟ!!!.

ΠΗΓΗ ΑΝΑΣΑΣ ΚΑΙ ΖΩΗΣ Ο ΣΠΑΝΙΟΤΑΤΟΣ ΄΄ΠΑΛΙΟΣ ΣΥΜΜΑΘΗΤΗΣ΄΄, ΑΙΤΙΑ ΛΥΠΗΣ Ή ΚΑΙ ΧΑΡΑΣ Η ΣΥΝΟΜΗΛΙΚΗ ΣΥΜΜΑΘΗΤΡΙΑ ΜΕ ΤΑ ΄΄ΠΡΑΣΙΝΑ ΜΑΤΙΑ΄΄, ΠΟΥ ΣΕΡΝΕΙ ΤΟ ΚΑΡΟΤΣΑΚΙ ΣΤΗΝ ΠΑΠΣΤΡΑΤΟΥ, ΒΟΛΤΑΡΟΝΤΑΣ ΄΄ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ΄΄ ΜΕ ΤΟ BMW ΤΟΥ ΚΟΙΛΑΡΑ ΒΛΑΧΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥΠΑΛΛΗΛΙ-ΣΚΟΥ, ΤΡΙΑΝΤΑ ΚΙΛΑ ΒΑΡΥΤΕΡΗ ΚΑΙ ΜΠΟΓΙΑΤΙΣΜΕΝΗ ΄΄ΚΥΡΙΑ...΄΄΄,ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΘΛΙΨΗ ΓΙΑ ΤΟΥ ΟΤΙ ΠΕΡΝΑΣ ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΣΤΗΝ ΗΛΙΟΥ, ΑΚΑΛΗΜΕΡΙΣΤΟΣ ΚΑΙ ΑΓΝΩΣΤΟΣ!!!

Η ΠΑΠΑΣΤΡΑΤΟΥ ΜΙΑ ΝΕΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ, ΑΛΛΑ ΔΙΧΩΣ ΑΠΑΝΤΟΧΗ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΤΡΙΩΤΗ, ΤΟΥ ΦΙΛΟΥ, ΤΩΝ ΄΄ΧΑΜΗΛΩΜΕΝΩΝ ΜΑΤΙΩΝ΄΄ ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΜΑΣ, ΤΟΥ ΣΥΜΜΑΘΗΤΗ, ΤΟΥ ΓΕΙΤΟΝΑ!!!

ΜΗΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΟΛΟΙ ΝΑ ΓΥΡΙΣΟΥΝ ΠΙΣΩ;

NA ΞΑΝΑΒΓΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΒΟΛΤΑ, ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ, ΝΑ ΒΡΕΘΟΥΜΕ ΣΤΟ ''ΑΗ-ΓΙΩΡΓΗ'' ΚΑΙ ΣΤΑ ΛΙΟΣΤΑΣΙΑ ΤΗΣ ΡΟΥΠΑΚΙΑΣ, ΣΑΝ ΠΑΛΙΟΙ, ΝΕΟΙ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΟΙ ΄΄ΓΕΙΤΟΝΕΣ΄΄, ΝΑ ΠΑΜΕ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΣΤΟΝ ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟ, ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΟΥΜΕ ΟΤΙ ΤΟ ΑΓΡΙΝΙΟ ΚΑΙ ΟΙ ΑΓΡΙΝΙΩΤΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΄΄ΒΛΑΧΟΙ΄΄, ΒΙΑΣΤΕΣ, ΑΠΟΛΙΤΙΣΤΟΙ ΑΛΛΑ ΄΄ΝΟΙΚΟΚΥΡΑΙΟΙ΄΄ ΚΑΙ ΄΄ΑΡΧΟΝΤΕΣ΄΄;

ΗΔΗ ΑΝΑΛΟΓΟΙ ΠΥΡΗΝΕΣ ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΔΙΑΜΟΡΦΩΝΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ, ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΠΑΡΕΜΕΙΝΑΝ Ή ΕΠΕΣΤΡΕΨΑΝ ΚΑΙ ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΝΑ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΤΑ ΄΄ΠΟΣΤΑ΄΄ ΑΠΟ ΤΟ ΜΠΑΚΑΛΙΚΟ ΩΣ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΡΑΠΕΖΑ ΩΣ ΤΟ ΧΩΡΑΦΙ.

ΑΣ ΞΑΝΑ-ΜΑΤΑ-ΜΑΖΕΥΤΟΥΜΕ!!! ''

ΟΙ ΚΑΙΡΟΙ ΟΥ ΜΕΝΕΤΟΙ''!!!!
,
ΑΣ ΔΕΙΞΟΥΜΕ ΣΤΟΥΣ ΛΥΜΕΩΝΕΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΟΤΙ ΄΄ΕΔΩ ΑΓΡΙΝΙΟ ΡΕ!!!΄΄.

Ανώνυμος είπε...

ΕΙΝΑΙ ΦΟΡΟΣ ΤΙΜΗΣ ΚΑΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΕΝΑ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΓΙΑ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΕΛΕΙΠΑΝ.... ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟΣΚΛΗΤΗΡΙΟ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΤΟΝ ΙΟΥΝΙΟ ΤΟΥ 2008. ΣΤΗΝ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΦΙΛΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΣΠΑΗ....
Ο ΑΠΟΣΤΟΛΕΑΣ...

Ανώνυμος είπε...

tora an po oti den katalava tipota apo auta pou theli na pi o pioitis........

Ανώνυμος είπε...

ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΤΗΣ ΟΔΟΥ ΠΑΠΑΣΤΡΑΤΟΥ ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΕΦΤΙΑΧΝΕ ΛΟΥΚΟΥΜΑΔΕΣ
ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΥΣ 50ντάρηδες.

Ανώνυμος είπε...

ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΤΗΣ ΟΔΟΥ ΠΑΠΑΣΤΡΑΤΟΥ ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΕΦΤΙΑΧΝΕ ΛΟΥΚΟΥΜΑΔΕΣ
ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΥΣ 50ντάρηδες.

Ανώνυμος είπε...

Τον Μάλκο πρέπει να εννοείς.
Φίλε συμμαθητή γειά σου κι απο
μένα.
Εμείς πάντως εδώ φυλάμε ακόμα τις Θερμοπύλες στο ίδιο το μουντό το
μονότονο Αγρίνιο .Αναλαμπή στο τοπίο ο Παναιτωλικός μας.
Α και κάτι άλλο άν μας δείς καμιά
φορά στο γήπεδο ή εκεί στην Ηλία Ηλιού σίγουρα θα καθίσεις μαζί μας για καφέ.
Φόρος τιμής και στο πρόσφατα χαμένο συμμαθητή μας απ το Γ1 Κλασσικό τον Χρήστο τον Θεοδώρου.
Άντε και στο επόμενο αντάμωμα,
σύντομα.Χρήστο Μάλαινε κανόνισε.