Η απόφαση για το κυνήγι

Σε περιπέτειες έχει μπει εδώ και καιρό το κυνήγι στη χώρα μας. Από την εποχή λοιπόν του "Καλυδώνιου Κάπρου" το κυνήγι ήταν η βασική δραστηριότητα και στο τόπο μας. Εν έτει λοιπόν 2009, η Ζωοφιλική Οικολογική Ενωση Ελλάδος προσπάθησε να βάλει φρένο με την αίτηση ακύρωσης που έλαβε στο Συμβούλιο Επικρατείας, το οποίο ανέστειλε προσωρινά το κυνήγι.
Τώρα έρχεται η απόφαση του Υπουργείου Περιβάλλοντος που την υπογράφει ο Υφυπουργός Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής Θάνος Μωραΐτης η οποία απαγορεύει το κυνήγι σε όλες τις περιοχές για τις οποίες έχουν εκδοθεί Δασικές Απαγορευτικές Αποφάσεις Κυνηγίου λόγω πυρκαγιών και ισχύουν σήμερα και όχι μόνο για τις περιοχές που κάηκαν το 2009.
Επομένως το κυνήγι σε όλες τις υπόλοιπες περιοχές επιτρέπεται. Η ανακοίνωση του Υπουργείου συνεχίζει ως εξής:
"Η έκδοση της, υπαγορεύθηκε από την ανάγκη να αποφευχθούν περαιτέρω νομικές εμπλοκές δεδομένου ότι 230.000 Έλληνες κυνηγοί έχουν ήδη πληρώσει τα προβλεπόμενα από την νομοθεσία ποσά έκδοσης των αδειών τους. Επιπλέον εκτιμάται ότι την παρούσα κρίσιμη για την ελληνική οικονομία φάση που διανύουμε, θα ήταν άδικο να στερηθούν οι μικρομεσαίες ξενοδοχειακές και συναφείς επιχειρήσεις της ορεινής , κυρίως, Ελλάδας που εξαρτώνται από τους κυνηγούς, από ένα σημαντικό για αυτούς οικονομικό πόρο."
Το κυνήγι πράγματι είναι μια από τις δραστηριότητες που αποτελεί την ραχοκοκκαλιά της οικονομίας της Αιτωλοακαρνάνικης υπαίθρου και όχι μόνο. Ας μην κρυβόμαστε, η πλειοψηφία των χειμερινών επισκεπτών στα χωριά του τόπου μας είναι κυνηγοί. Αυτοί κινούν την οικονομία, από αυτούς ζουν οι διάφορες επιχειρήσεις μας. Δεν μπορούμε λοιπόν να υιοθετούμε θέσεις αφοριστικές πάνω στο ζήτημα αυτό "μια ωραία πρωία". Ούτε να θέτουμε έτσι ένα τέτοιο ζήτημα σε γραφειοκρατικές αγκυλώσεις.
Από κεί και πέρα η νομοθεσία του κράτους οφείλει να μην είναι τυφλή και να δίνει ακέραιες λύσεις, που μπορεί να είναι ισοπεδωτικές και άδικες, αλλά να κάνει έναν επαναπροσδιορισμό των ειδών που κινδυνεύουν και να ορίσει για αυτά ένα ειδικό καθεστώς. Γιατί για παράδειγμα υπάρχει το άλλο άκρο, αυτό της Αμβρακίας όπου πρόσφατα υπήρξαν μαρτυρίες για «κυνηγούς με φαιοπράσινες κουκούλες», που δεν διστάζουν όχι μόνο να κυνηγήσουν ακόμα και στο κέντρο της προστατευόμενης περιοχής, αλλά και να επιτεθούν σε όποιον προσπαθήσει να τους παρεμποδίσει. Χαρακτηριστική είναι η επίθεση που δέχθηκαν προ ημερών υπάλληλοι του τοπικού δασαρχείου από κυνηγό που συνελήφθη επί το έργο.
Σύμφωνα δε με την ανακοίνωση του φορέα διαχείρισης των υγροτόπων Αμβρακικού, οι λαθροθήρες κινούνται σε ομάδες 2 - 4 ατόμων κυνηγώντας φαλαρίδες, πάπιες και άλλα υδρόβια πτηνά που έρχονται για να διαχειμάσουν στον Αμβρακικό, ακόμα και μέσα στην καρδιά της προστατευόμενης περιοχής.
Ας βρεθεί λοιπόν εκείνη η λύση που και να προστατεύει το περιβάλλον και ειδικά τα είδη προς εξαφάνιση και να μην κωλύει την πανάρχαια αυτή δραστηριότητα, το κυνήγι. Γιατί, όπως και να έχει, ο άνθρωπος είναι και αυτός μέρος της τροφικής αλυσίδας στον οποίον ισχύουν οι άγραφοι νόμοι της φύσης..